طبیعت شناسی درخت گردو

[سلین]

درخت گردو، جوز یا گَیوز[۱] (فارسی میانه: gyoz - تبری: آغوز[۲]) (نام علمی: Juglans) از خانوادهٔ راش‌سانان است. انواع این درخت در چین، ژاپن، فرانسه و آمریکا کشت می‌شود مهم‌ترین گردوهای موجود در دنیا معروف به گردوی ایرانی است، زیرا ابتدا از ایران به خاورمیانه و از آنجا به یونان و روم و سپس به انگلستان و بعد به آمریکا برده شده‌است. گردوی ایرانی تنها گونه‌ای از این خانواده است که مغز آن از نظر خوراکی مصرف اقتصادی دارد. گردوی معمولی درختی است یک پایه که بلندی آن از ۱۰ تا ۲۵ متر قابل تغییر است، گردو دارای برگ‌های مرکب شانه‌ای است و درختی یک پایه است که گل‌های نر و ماده روی یک درخت به صورت جدا گانه ظاهر می‌شوند. گامت‌های ماده گردو دگر گشن است گرده افشانی آن به وسیله باد انجام می‌شود و حشرات در آن نقشی ندارند

 

[سلین]

پراکنش جغرافیایی

درخت گردو از درختان بسیار با ارزش و از پهن برگان است که در بسیاری از نقاط جهان در نیمکره شمالی از مرکز تا شرق اروپا و قفقاز و شمال و مرکز ایران تا دامنهای هیمالیا و کشور چین و ژاپن و همچنین گونه‌هایی از آن در آمریکای شمالی و جنو بی به‌طور طبیعی می‌رویند و کاشته می‌شوند. تنها جنگل طبیعی باقی‌مانده از این محصول در دنیا هم‌اکنون در قرقیزستان و در شرایط بسیار خوب موجود است. ایالات متحده آمریکا، چین و ایران از تولیدکنندگان عمدهٔ گردو هستند. ترکیه، اوکراین و رومانی در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.[۳] ایران از نظر سطح زیر کشت گردو رتبه دوم جهان را در اختیار داشته اما از نظر میزان تولید گردو در جهان در رتبه سوم قرار دارد. در ایران گردو در بسیاری از شهرها با آب و هوای خنک و کوهستانی باغ‌های گردو وجود دارند. مهمترین استان‌های تولیدکننده گردو در کشور را کرمان، همدان، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد و کرمانشاه هستند

 

[سلین]

ارقام

گردوهایی که در نقاط گردو خیز ایران کاشته شده‌اند از گونه گردوی معمولی یا Juglans هستند. رقم‌های این گونه از نظر باغبانی هنوز کاملاً مشخص نشده‌اند. این گردوها در نقاط مختلف ایران با نام‌های گوناگون محلی نامیده می‌شوند. با وجود تفاوت‌های ظاهری، ممکن است برخی از انواع، رقم واحدی باشند ولی نام‌های گوناگون داشته باشند. با این توصیف مهم‌ترین انواع گردو که در ایران کاشته می‌شوند عبارتند از: گردوی کاغذی، گردوی اقلید گردوی سنگی، گردوی اردهای سراب در آذربایجان شرقی، گردوی ماکویی، گردوی سوزنی، گردوی نوک کلاغی، گردوی ضیا آبادی، گردوی خوشه‌ای، سبزوار، گردوی آمیخته خراسان، گردوی بافت کرمان، گردوی مازندران، گردوی روستای داران در آذربایجان شرقی، گردوی شهمیرزاد، گردوی قزوین و طالقان، خوانسار، گردوی تسوج در آذربایجان، گردوی همدان، گردوی بوانات، گردوی وفس، وانشان و تویسرکان و سایر مناطق

 

[سلین]

آب وهوا​

گردو با پوست سبز


درخت گردو در طول تابستان و زمستان نسبت به گرما و سرمای بیش از حد حساس است. در طول دوره خواب زمستانه، گردو می‌تواند سرمای ۱۱- درجه سانتی گراد را بدون خسارت جدی تحمل کند ولی پس از شروع رشد، سرمای ۲- تا ۳- درجه سانتی گراد موجب از بین رفتن برگها، شاخه‌ها و گل‌ها شده و در نتیجه محصول کاهش می‌یابد. به علاوه شاخ و برگ درختانی که تا اواخر پاییز به رشد خود ادامه می‌دهند در معرض خسارت سرما قرار می‌گیرد. مقاومت ارقام مختلف گردو نسبت به سرما متفاوت است. دمای بالاتر از ۳۸ درجه سانتی گراد موجب آفتاب سوختگی پوست سبز و چروکیدگی مغز گردو می‌شود و گاهی اوقات نیز میوه‌ها پوک می‌شوند. در رطوبت نسبی کم و دمای بالاتر از ۴۰ درجه سانتی گراد، به گردو خسارت جدی وارد می‌شود. دمای پایین تابستان نیز مناسب نیست زیرا موجب می‌شود میوه‌ها به اندازه کافی پر نشود. هوای خنک در طی فصل رشد، برداشت محصول را به تأخیر انداخته و در نتیجه باغداران متضرر می‌شوند؛ بنابراین هوای خنک و فصل رشد کوتاه از عوامل محدودکننده پرورش گردو هستند. گردو نیز مانند سایر میوه‌ها مناطق معتدله در زمستان به مقدار سرمای معینی نیاز دارد تا خواب آن برطرف شود که به این ترتیب در بهار رشد رویشی و گلدهی کافی خواهد داشت. در صورت عدم وجود سرمای کافی، بازشدن جوانه‌ها و گلدهی نامنظم شده و به تأخیر می‌افتد و این موجب کاهش محصول و خشک شدن سر شاخه‌ها می‌شود. نیاز سرمایی ارقام مختلف گردو متفاوت است.

 

[سلین]

ترکیبات شیمیایی مغز گردو دارای چند اسید آلی، مقدر کمی اسانس، اگزالات آهک و ویتامین‌های A ,B ,C ,D ,E می‌باشد. همچنین مغز گردو دارای مقدار کمی آرسنیک است (۲٬۹۸ µg -میکروگرم- در ۱۰۰ گرم گردو). برگ درخت گردو دارای ۳ درصد اینوژیت، اسید الاژیک، اسید گالیک و اسانسی با بوی مخصوص و مقداری پارافین، تانن، مواد چرب و املاح معدنی مانند کلسیم، پتاسیم، منیزیم، باریم و همچنین کاروتن است. پوسته گوشت دار میوه سبز گردو دارای امولسیون قند و اسیدهای آلی مانند اسید سیتریک، اسید مالیک، فسفاتها و اگزالات کلسیم است. عصاره برگ درخت گردو خاصیت میکروب کشی و باکتری کشی دارد. در ۱۰۰ گرم مغز گردو خام و خشک مواد زیر موجود است:

ماده معدنی	مقدار
آب	۳/۵ گرم
پروتئین	۱۴/۸ گرم
مواد چربی	۶۵ گرم
مواد نشاسته ای	۱۳ گرم
کلسیم	۱۰۰ میلی‌گرم
فسفر	۳۸۰ میلی‌گرم
آهن	۳ میلی‌گرم
سدیم	۲ میلی‌گرم
پتاسیم	۵۰ میلی‌گرم
ویتامین	۳۰ واحد
ویتامین ب 1	۰/۳۵ میلی‌گرم
ویتامین ب 2	۰/۱۲ میلی‌گرم
ویتامین ب 3	۱ میلی‌گرم
ویتامین ث	۲ میلی‌گرم

 

[سلین]

درخت گردو​

میوه گردو در پوسته اش

یک باغ کوچک گردو در مازندران

درخت این میوه بسیار بلند است و چوب سخت آن از بهترین و معروف‌ترین چوب‌ها است. ارتفاع درخت گردو بین ۱۰ تا ۴۰ متر است. درخت گردو بیشتر به روش پیوندزدن (پیوند اسکنه‌ای، پیوند شکمی با T معکوس به دلیل وجود شیرآبه) تکثیر می‌شود. از پیوند زدن می‌توان برای اصلاح نژاد گردو نیز استفاده کرد. به این منظور قلمه ارقامی از گردو را که کیفیت بالاتری داشته یا به آفات مقاوم تر هستند روی پایه نژاد ضعیف تر قرار می‌دهند تا بدون نیاز به کشت درخت جدید، درخت بارور با نژاد مرغوب ایجاد شود

 

[سلین]

درخت گردو در افسانه‌ها و باورهای عامیانه
بررسی برخی باورها نسبت به درختان از جمله درخت گردو بیانگر تلقی شخصیت‌پنداری نسبت به این درخت به ویژه نسبت به نوع کهن‌سال آن است؛ روایت است که در یونان باستان و در مصر باستان در معبد ژوپیتر برای کسانی که تازه ازدواج می‌کردند، برگ و شاخه‌های گردو را زیر پایشان می‌انداختند و بر این باور بودند که عروس و داماد از قید جادو و طلسم رها شده و خوشبخت زندگی خواهند کرد. برخی معتقدند شب‌ها نباید زیر درختان گردو عبور کرد یا این که زنان را نباید تنها در شب برای آوردن آب به چشمه‌هایی که زیر درخت گردو است، فرستاد و همچنین این اعتقاد وجود دارد که درخت گردو درختی سرکش و مغرور است بنابراین برای بالا رفتن از آن باید از افراد ماهر استفاده کرد و باور دیگر این که تمام وقایع و اتفاقات پیرامون درخت گردو در اندام و پیکره درخت ثبت می‌شود و جالب‌ترین اندیشه راجع به آن، واسطه قرار دادن این درخت در برخی امور از جمله امر ازدواج است. از درخت گردو به عنوان خرد مکتوم، باروری، طول عمر و مظهر پایداری به هنگام بداقبالی یاد شده‌است

 

[سلین]

پرورش درخت گردو​

گردو درختی بزرگ و گسترده‌است؛ و بیشتر از هر درخت دیگر به نور نیاز دارد. گردو در سن بلوغ میوه می‌دهد؛ و در قسمت‌هایی از درخت که نور بیشتری می‌تابد از باردهی بهتری برخوردار است؛ و در قسمت‌های داخلی که نور به آن نمی‌تابد گردوها ریز و کوچک می‌شوند. درختان گردو باید طوری کاشته شوند که فاصله بین آن‌ها کمتر از ۱۰متر نباشد. چون این درخت تاج بزرگی دارد بعد از چند سال که از رشد آن گذشت شاخه‌ها مزاحم همدیگر می‌شوند و شاخ و برگشان در هم می‌پیچد که باعث ریزش برگ‌های درخت می‌شود. مواردی مثل نوع نهال کیفیت خاک و همین‌طور اقلیم آب و هوایی محیط کشت برای این درخت اهمیت زیادی دارد. اصولاً گردو در مناطق سرد و معتدل رشد خوبی دارد. البته برخی از ارقام گردو مانند نژاد پکان، بومی مناطق گرمسیری بوده و نه تنها به گرما مقاوم هستند بلکه برای رشد و میوه دادن و رسیدن میوه خود به یک دوره گرمای شدید نیاز دارند.کاشت درخت گردو و تکثر آن از طریق بذر گردو صورت می‌گیرد. وباید در دو سالگی به وسیله پیوند وصله ای پیوند زده شوند. تا حاصل باغ گردو یکدست شود. بعد از آنکه گردو کاشته شد و شروع به رشد کرد. (به اندازه ای رسید که بتوان آن را جابجا کرد) نهال گردو را با ریشه از خاک درآورده و در چاله‌های عمیق حفر شده در زمینی که خاکش از نظر کود دهی آماده شده‌است کاشته می‌شود. و با خاک اطرافش را می‌پوشانند. تا برای آبیاری درخت مشکلی ایجاد نشود. بهترین فصل کاشت درخت گردو اوایل بهار است. در کاشت درخت گردو باید دقت کرد که درخت ۲۰–۳۰ سانتیمتر بالاتر از کف جوی کاشته شود. تا در آینده به بیماری آب سیاه مبتلا نشود. در احداث باغ‌های جدید باید سعی کرد حتماً از نهال پیوندی استفاده شود