دلنوشته {دلتنگی} اثر •.MANA کاربر انجمن رمان بوک•

[BALLERINA]

«﷽»
«  عنوان: دلتنگی »
« نویسنده: @.MANA »
« ژانر: تراژدی »
«  ناظر: @vian »
 مقدمه:
دلتنگی دردیست که درمان ندارد،
ذره‌ذره از درون نابودت خواهد کرد و مانند پرنده‌ای که در قفس زندانی شده‌ است و هیچ راه فراری ندارد، آری دلتنگی هم مانند قفس است نمی‌شود به راحتی از آن خلاص شد.
دلتنگم، دلتنگ آن چشمانی که روزهایم را ساختند و حال دیگر برای من نیستند!
***

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات] ​

 

[BALLERINA]

با خود می‌گویم، آیا ‌تو هم همانند من، دلتنگ می‌شوی؟
دلتنگ آن روز‌های خوب؟
آن روزهایی که برای ثانیه به ثانیه‌اش تلاش کردیم و حال به راحتی همه چیز را از خاطر برده‌ای؛
دلتنگ آن خنده‌های از ته دل؟
قه‌قهه‌هایی که برای هر بار شنیدنش جانم را هم می‌دادم.
***

 

[BALLERINA]

گاهی وقت‌ها، یک بوی عطر، دیدن یک صحنه و یا حتی گفتن یک جمله‌ای... تو را پرت می‌کند به گذشته‌ات، گذشته‌ای که با وجود همه‌ی اتفاق‌های خوب و بدش بازهم دلت می‌خواهد برگردی به آن دوران و از این شلوغی‌ها دور شوی، بروی و دگر کسی را نبینی.
بروی و دگر این همه نامردی، خ*یانت و دروغ از عزیزانت نبینی و نشنوی،
دورشوی از این هیاهو از این جماعت هزارچهره!
برگردی به همان روزی که تنها دغدغه‌ات دیدن انیمیشن مورد علاقه‌ات بود.
***

 

[BALLERINA]

ما خندیدن را فراموش کرده‌ایم،
زندگی کردن را فراموش کرده‌ایم،
همه دلتنگن، دلتنگ آن روزهای خوش کودکی، دلتنگ آن کودک غرق در افکار بچه‌گانه‌ و دور از هیاهو و نامردی‌های اطرافش.
آری، من هم فراموش کرده‌ام!
فراموش کرده‌ام که ذات آدم‌ها همین است!
فراموش کرده‌ام که نمی‌توان دگر به کسی اعتماد کرد!
فراموش کرده‌ام که یک روز با خوشحالی زندگی کردن، حال فقط یک آرزوست.
***

 

[BALLERINA]

دلتنگم، دلتنگ آن صورت مهربانت،
آن گیسوان همچو پر کلاغت.
دلتنگ آن صدای گیرایت،
دستان گرمت، همان دستانی که گرمایِ سردی زمستانم شد.
همان دستانی که یک روز دلگرمی‌ام بودند و حال دگر،
محافظ دستان دیگری در مقابل سرمایِ زمستان شده‌اند.
همان دستانی که هر زمان بر روی زمین می‌افتادم،
برای کمک مقابلم بود.
***

 

[BALLERINA]

من تو را از دور دوست خواهم داشت؛
بی‌آنکه دگر درحالی که دستان گرمت را می‌گیرم؛
خیره به شب پرستاره‌ی چشمانت،
آن جمله‌ی لعنتی« دوستت دارم» را زمزمه کنم!
حتی اگر ذهنم بخواهد تو را به فراموشی بسپارد؛
قلبم همیشه یاد تو را در خود حفظ خواهد کرد و من،
یاد تو را همانند یک کادوی قدیمی در اعماق قلبم نگه‌می‌دارم!
***

 

[BALLERINA]

همیشه یک سوال را در ذهنم مرور می‌کنم؛
چگونه توانستی مرا به راحتی تنها بگذاری و دگر برنگردی؟
بعد رفتنت حرف‌هایم را به چه کسی بگویم؟
آن‌قدر حرف درون سی*ن*ه‌ام مانده است که همانند انباری باروت در انتظار یک انفجار، در انتظار تو مانده است، جانانم؛ منتظرت می‌مانم به امید روزی‌ که باز خواهی گشت... تا آن زمان برایت می‌نویسم، از دلتنگی‌هایی که هر روز مرا ناتوان‌تر می‌کند.
***

 

[BALLERINA]

می‌ترسم!
می‌ترسم از آن روزی که همانند اشک‌هایم تو‌ام از چشمانم بیفتی؛
می‌ترسم دیگر نتوانم تو را همانند قبل در آغوش بگیرم و برایت از رویاهایم بگویم!
جانانم، با رفتنت ستاره‌ها را با خود بردی و حال شب‌هایم در تاریکی مطلق فرو رفته‌اند و من،
این شب‌ها را با دلتنگی‌ات سر می‌کنم.
***

 

[BALLERINA]

چه‌طور می‌توانی همان قول‌هایی که روزی به من می‌دادی را حال به دیگری بدهی و همان دیالوگ همیشگی‌ات را تکرار کنی؟
- قول انگشتی؛
هنوز هم نمی‌توانم از تو متنفر باشم؛
آن همه خاطره را به فراموشی سپردن کار من نیست!
متنفر بودن از آن نگاه براق سیاهت به راستی! کار آسانی نیست.
***