فایل شده دلنوشته‌ی بی نهایت های من برای تو اثر مبینا عباسی

[مبینای شهر قصه ها]

دلنوشته: بی نهایت‌های من برای تو
نویسنده: مبیناعباسی
ژانر: عاشقانه
ناظر: @Atosa rostami
کپیست: @;as
خلاصه:
دلنوشته‌هایی از قلبی که حتی بعد از سکوت تو می‌تپد!​

 

[ILLUSION]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته ]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته ]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ تاپیک درخواست تگ دلنوشته ]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ تاپیک درخواست جلد ]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته ]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[ سوالات و مشکلات دلنویسان ]

با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[مبینای شهر قصه ها]

سکوت تو خنجری زهرآلود بود بر قلب زخمی من!
تو رفته بودی‌.
فریادهای من بی‌صدا ماند!
تابیدم... .
هم‌چون خورشید بر قلب یخ‌زده و تنهای تو!
آتش‌زدی مرا...؛
طوری‌که حتی خاکستر قلب من در این شهر گم‌شد.
از چه بگویم وقتی سکوت، تنها سنگر من بود... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

سکوت!
همانی بود که در گلوی من هم‌چون باروت در حال انفجار بود... .
من حرفی ندارم.
بگذار ناگفته‌ها بمانند بر گوشه‌ی قلب من؛
بگذار باخودم دفن کنم تمام حرف‌هایی که قرار بود در گوش تو زمزمه کنم!
هرکجا حس کردی صدای مرا، بدان قلب من به دنبال تو می‌گردد ولی تو جدی نگیر!
می‌گذرد... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

از درد عالم، تو شدی نصیب قلب بیچاره‌ی من!
از طوفان‌ها فرار کردم و تو آمدی.
وای به حال منِ شیدا، قرار چه بود؟
حرف چه بود؟
بی وفایی رسم مردان نبود!
شاید تو نامرد بودی و من غافل از این واقعه ترسناک، سر بر شانه‌های بی معرفت تو می‌گذاشتم... .
شاید که تو خود دروغی بودی که من بی‌هوا باورش کردم!

 

[مبینای شهر قصه ها]

از من هیچ‌چیز باقی نماند بر قلب تو!
از تو ولی هزاران چیز بر قلب من ماند که نفهمیدی!
نفس‌های من بند تو بود. تو نیز پاره کردی بند‌بند وجود مرا.
چنان‌که هیچ‌وقت متصل نمی‌گردد نفس‌های من به تو!

 

[مبینای شهر قصه ها]

دل من!
خسته‌ترین مسافر شهر... !
قلب من!
آواره شده‌ی تویی که در هوای عاشقی مرا از هرچه که بود دور کرد.
ای ‌هم‌مسیر غم‌های دل من،
ای نسیم سرد صبح‌گاهی، قلب آشفته‌ی من اسیر هزارتا دروغ شده!
کو حقیقت برای باور قلب سرد من!؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

صدا نکن اسم مرا!
بگذار حداقل، اسم خودم را دوست بدارم... .
مرا مجبور به ماندن نکن!
من به این جدایی تن داده‌ام.
مرا نوازش نکن!
نمی‌خواهم اثر انگشتان تو به یادگار بماند روی صورتم!

 

[مبینای شهر قصه ها]

غم‌های مرا آسوده بر چشمه‌های تنهایی بریز!
این غم اسیر هزارساله‌ی من است؛ بگذار که این غم برود از جان و تنم دور شود!
حاصل تمام این زخم‌های من از همین درد غم هزارساله است.
دوری، اما با خود نگفتی که این زن؛ تنها پناهگاه امنش شانه‌های بی وفای من است؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

کاش حنجره‌ای می‌ماند برای فریاد!
فریادی که شده خفقانی که گلوی مرا می‌فشارد ولی افسوس که نماند صحبتی برای تو.
عشق هوسی بود که خیلی زود گذشت!
تو می‌روی بی‌من، چنان ماندم بی‌تو که خورشید هم رخ نشان نمی‌دهد به قلب سرمازده‌ی من!
کاش جایی را پیدا می‌کردم که بی تو بتوانم این غم را روی دوش آن‌جا بی‌اندازم... .