علت دلیریوم
دلیریوم هنگامی بروز می‌کند که ارسال و دریافت سیگنال‌های عادی در مغز ضعیف شود. این اختلال به‌احتمال‌زیاد ناشی از عوامل متعددی است که مغز را آسیب‌پذیر می‌کنند و سبب عملکرد نادرست در فعالیت‌های مغزی می‌شوند.
این بیماری ممکن است یک یا چند علت داشته باشد. به‌عنوان مثال گاهی احتمال دارد ترکیبی از یک وضعیت پزشکی و مسمومیت دارویی باشد، اما گاهی‌اوقات تشخیص علت آن ناممکن است. علل احتمالی ابتلا به این بیماری عبارت‌اند از:
- داروهای خاص یا مسمومیت دارویی؛
- مسمومیت دارویی، الکلی یا ترک اعتیاد؛
- وضعیت پزشکی مانند سکتهٔ مغزی، حملهٔ قلبی، وخیم‌شدن بیماری ریه یا کبد یا آسیب ناشی از سقوط؛
- عدم تعادل متابولیسمی مانند کمبود سدیم یا کلسیم؛
- بیماری شدید، مزمن یا لاعلاج؛
- تب و عفونت حاد، به‌ویژه در کودکان؛
- عفونت دستگاه ادراری، ذات‌الریه یا آنفولانزا، به‌ویژه در افراد مسن؛
- قرارگرفتن در معرض سمومی مانند مونوکسیدکربن، سیانور و نظایر آنها؛
- سوءتغذیه یا کم‌آبی؛
- محرومیت از خواب یا رنج‌های شدید عاطفی؛
- درد؛
- جراحی یا سایر شیوه‌های پزشکی که با بیهوشی انجام می‌شوند.
برخی داروها (یا ترکیبی از آنها) نیز می‌توانند سبب ابتلا به دلیریوم شوند. به‌عنوان مثال:
- داروهای مسکن؛
- داروهای خواب‌آور؛
- داروهایی برای اختلالات خلقی مانند اضطراب و افسردگی؛
- داروهای ضدحساسیت (آنتی هیستامین‌ها)؛
- داروهای آسم؛
- داروهای استروئیدی به نام کورتیکواستروئیدها؛
- داروهای بیماری پارکینسون؛
- داروهای درمان اسپاسم یا تشنج.
