پزشکی دمل

[وِیان؛]

هیدرآدنیت عفونی: این وضعیتی است که در آن چندین آبسه وجود دارند که در زیر بغل و اغلب در ناحیه کشاله ران ایجاد می‌شوند. این مناطق نتیجه التهاب موضعی غدد عرق هستند. درمان این نوع از عفونت پوستی تنها با آنتی بیوتیک دشوار است و به طور معمول برای جلوگیری از التهاب پوست به یک روش جراحی برای از بین بردن غدد عرق درگیر نیاز دارد.

 

[وِیان؛]

کیست پیلونیدال: این یک نوع منحصر به فرد از آبسه است که در چین باسن ایجاد می‌شود. کیست‌های پیلونیدال اغلب به عنوان مناطق کوچک عفونت در پایه ناحیه ای از پوست که مو از آنجا رشد می‌کند (فولیکول مو) شروع می‌شوند. با تحریک ناشی از فشار مستقیم، با گذشت زمان ناحیه ملتهب بزرگ شده و به یک گره محکم، دردناک و حساسی تبدیل می‌شود که نشستن بدون ناراحتی را دشوار می‌کند. این آبسه‌ها غالباً پس از سفرهای طولانی که شامل نشستن طولانی مدت می‌شوند، تشکیل خواهند شد.

 

[وِیان؛]

علت تشکیل دمل

 

[وِیان؛]

دلایل زیادی برای ایجاد دمل وجود دارند. بعضی از دمل‌ها می‌تواند به دلیل یک موی رشد کرده باشند. برخی دیگر می‌توانند در نتیجه ترکش یا مواد خارجی دیگری که در پوست قرار گرفته اند، ایجاد شوند.
ـ ــ ـ
دمل‌های دیگری مانند آکنه، در اثر غدد عرق بسته رخ می‌دهند که آلوده می‌شوند. اغلب نمی‌توان علت دقیق آن را تعیین کرد. پوست یک قسمت اساسی از دفاع ایمنی بدن ما در برابر مواد و میکروب‌هایی است که برای بدن ما بیگانه هستند. هرگونه شکستگی در پوست مانند بریدگی یا خراشیدن، در صورت آلودگی به باکتری، می‌تواند به آبسه تبدیل شود.

 

[وِیان؛]

عوامل خطر دمل

 

[وِیان؛]

هر کسی می‌تواند دمل را در خود ایجاد کند. با این وجود، افراد مبتلا به بیماری‌های خاص یا داروهای خاصی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کنند (سیستم دفاع طبیعی در برابر مواد خارجی یا میکروب‌ها)، بیشتر در معرض این دمل‌ها هستند. بیماری‌هایی که با نقص سیستم ایمنی بدن همراه هستند، شامل دیابت و نارسایی کلیه هستند.

 

[وِیان؛]

ـ ــ

بیماری‌هایی که در آن‌ها تولید آنتی بادی ناکافی وجود دارد (مانند هیپوگاماگلوبولینمیا) نیز می‌توانند خطر ایجاد دمل را افزایش دهند. بسیاری از داروها می‌توانند سیستم ایمنی طبیعی را سرکوب کرده و خطر ایجاد دمل و سایر عفونت‌ها را افزایش دهند. این داروها شامل داروهای کورتیزون هستند که برای شیمی درمانی سرطان استفاده می‌شوند.

 

[وِیان؛]

علائم و نشانه‌های دمل
علائم دمل در ابتدا یک برآمدگی چرکی سخت، قرمز و دردناک است که معمولاً اندازه آن کمتر از یک اینچ است. طی چند روز آینده توده نرم تر، بزرگ تر و دردناک تر می‌شود و به زودی یک کیسه چرک در بالای آن تشکیل خواهد شد و علائم و نشانه‌های عفونت پیشرفته تر می‌شوند که آن‌ها عبارتند از:
ـ ــ ــ ـ
≈پوست قرمز، دردناک و متورم در اطراف دمل
≈ممکن است دمل‌های بیشتری در اطراف آن دمل اصلی ظاهر شوند.
≈تب
≈غدد لنفاوی متورم نزدیک دمل

 

[وِیان؛]

دمل فعال پوست، مسری است زیرا باکتری عامل ایجاد آن‌ها مسری می‌باشد. تا زمانی که دمل تخلیه نشده و بهبود نیابد، از طریق تماس پوست به پوست یا به اشتراک گذاشتن اشیا مسری خواهد بود. برای جلوگیری از سرایت عفونت به افراد دیگر، باید دمل‌ها را با یک باند بپوشانید.

 

[وِیان؛]

عوارض دمل
عوارض دمل شامل تشکیل آبسه بزرگ تر، بدتر شدن یا گسترش عفونت در مناطق مجاور پوست یا بافت نرم (سلولیت) و به ندرت گسترش عفونت از طریق جریان خون به مکان‌های دیگر بدن می‌باشد. گاهی ممکن است دمل ناشی از ارگانیسم باشد که به طور معمول با عفونت‌های جدی‌تری مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در ارتباط است و خطر گسترش این عفونت به بافت‌های عمیق تر را دارد.