انشاء دهه فجر

[DEVL]

دهه ی فجر و ۲۲ بهمن هر سال برای ما یاد آور روزهای سال ۱۳۵۷ است. در آن سال ها مردم همگی با هم متحد شدند و انقلاب اسلامی ایران را به پیروزی رساندند.

مردان و زنان و کودکان همه در کنار هم ایستادند و روی خواسته ی خود پا فشاری کردند، در خیابان ها گلوله بود که به طرف مردم شلیک می شد اما مردم از گلوله نمی ترسیدند و خودشان را برای هر اتفاقی آماده کرده بودند.

نه بستن فرودگاه ها از باز گشت امام خمینی (ره) جلوگیری کرد و نه کشتار، از به خیابان آمدن مردم، همین مقاومت مردم بود که حکومت پهلوی را به زانو در آورد و باعث سقوط آن شد.

در همین روزها بود که مردم ایران با رهبری امام خمینی (ره) به تبعیت از امام مظلومان سید الشهدا برای بر پایی عدالت جنگیدند و به پیروزی رسیدند.

 

[DEVL]

الگوی آنان امام حسین (ع) بود که در راه خدا از هیچ چیز دریغ نکرد و در تاریخ ماندگار شد.

مردم ایران در روز ۲۲ بهمن هر ساله به پاس خون هایی که در سال ۵۷ و پس از آن در جنگ تحمیلی ۸ ساله ریخته شد به خیابان ها و میادین شهر می آیند و از انقلاب خود دفاع می کنند.

آن ها در این روز به تجدید عهد و پیمان خود با شهدا می پردازند و به گوش تمام جهانیان می رسانند که پیرو رهبرشان هستند.

در واقع این روزها فرصتی است برای قدردانی از شهدا، شهدایی که رفتند تا ما فرصت زندگی داشته باشیم، شهدایی که جاودانه هستند و بیش تر از همیشه در میان ما حضور دارند.

باید قدر این انقلاب را بدانیم و برای ساختن کشور دست در دست هم دهیم زیرا چشم دشمن باز هم خیره به ایران اسلامی است، آن ها دشمنی دیرینه ای با این انقلاب دارند و دنبال فرصتی هستند تا این انقلاب را از بین ببرند.

 

[DEVL]

این روزها در تاریخ سرزمین سر بلندمان همیشه ماندگار است، روزهایی که مردم دست به دست هم دادند و با هدایت و رهبری حضرت آیت الله خمینی (ره) سرنوشت جدیدی را برای خود رقم زدند.

مردمی که دیگر از ظلم و ستم به ستوه آمده بودند و خواستار دولت و حکومتی جمهوری و اسلامی بودند تا بر پایه ی آن بتوانند قوانین اسلام را پیاده کنند و عدل و عدالت را در جامعه به اجرا در آورند.

در همان روزها بود که کسی از مرگ نمی ترسید و با آغوش باز به سوی مرگ پر می کشید و با خون خود می خواست تا مردمی که می مانند در آزادی و دور از ستم زندگی کنند.

 

[DEVL]

مردم دیگر رژیم وابسته و طاغوتی را نمی خواستند و با هر فریاد خود این را به گوش حکومت و جهانیان می رساندند، در این میان رهبری فرزانه هدایت گر و روشنی بخش مسیری بود که مردم خواهان آن بودند.

با هر شعار و هر قطره ی خونی که ریخته می شد کاخ شاهی محمد رضا شاه پهلوی به لرزه در می آمد و ترس بر ساکنانش مستولی می گشت، به همین خاطر بود که آن ها از ترس گریختند.

آن ها دیگر در بین مردم جایی نداشتند پس از ترس جانشان فرار را بر ماندن ترجیح دادند و کشور به دست مردم افتاد.

در این میان امام خمینی (ره) هوشمندانه مردم را راهنمایی می کرد تا در مسیر درستی قدم بگذارند و انتخاب درستی کنند، او با تمام مقاومت های حکومت بختیار به ایران بازگشت تا در کنار ملت خود باشد.

در ماه بهمن بود که ملت و رهبر کنار هم به پیروزی رسیدند و به خواسته ی دیرینه ی خود رسیدند.