پزشکی دوپویترن

[وِیان؛]

''توضیحِ کلی''

 

[وِیان؛]

بیماری دوپویترن ضخیم شدن غیرطبیعی پوست کف دست است که در آن پوست دست حتی ممکن است به یک توده سخت تبدیل شود. انقباض دوپویترن با گذشت زمان می‌تواند باعث خم شدن (انقباض) یا کشیدن انگشتان به سمت کف دست شود. در بسیاری از موارد، هر دو دست تحت تأثیر قرار می‌گیرند و فرد مبتلا ممکن است نتواند از دست خود برای انجام کارهای خاصی استفاده کند. هیچ درمان قطعی وجود ندارد، اما درمان می‌تواند علائم را بهبود بخشد.

 

[وِیان؛]

بیماری دوپویترن چیست؟
انقباض دوپویترن (که بیماری دوپویترن نیز نامیده می‌شود) وضعیتی است که به تدریج باعث ضخیم شدن بافت همبند (فاسیا) زیر پوست کف دست و ایجاد فیبروز و اسکار می‌شود. اگرچه بیماری دوپویترن همیشه دردناک نیست، اما حرکت دست را محدود می‌کند. بافت ضخیم شده چندین انگشت – معمولاً انگشت حلقه و کوچک- را وادار می‌کند تا به سمت کف دست خم شوند. این خم شدن حاصل از بافت ضخیم شده، انقباض نامیده می‌شود.

 

[وِیان؛]

ضخیم شدن غیرطبیعی پوست کف دست در محل قاعده انگشتان بعد از مدتی ممکن است به صورت یک توده سخت یا نوار ضخیم در‌آید. با گذشت زمان، انقباض دوپویترن می‌تواند باعث خم شدن (انقباض) یک انگشت یا چند انگشت، یا کشیده شدن آن‌ها به سمت کنار یا کف دست شود. در بیماری دوپویترن انگشتان حلقه و کوچک (انگشتان چهارم و پنجم) معمولاً درگیر می‌شوند. بیماری دوپویترن در بسیاری از موارد، هر دو دست را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بندرت ممکن است پا نیز درگیر شود.

 

[وِیان؛]

این بیماری به عنوان بیماری دوپویترن نیز شناخته می‌شود و “انقباض دوپویترن” دقیقاً به مراحل بعدی که حرکت انگشتان تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اشاره دارد. با این حال، اصطلاح انقباض دوپویترن، معمولاً به عنوان یک نام کلی برای این بیماری نیز استفاده می‌شود

 

[وِیان؛]

بیماری دوپویترن در حدود 5 درصد از افراد در ایالات متحده آمریکا رخ می‌دهد. شیوع این بیماری در افراد اروپایی‌تبار 3 تا 10 برابر بیشتر از افراد غیر اروپایی‌تبار است.

 

[وِیان؛]

مکانیسم ایجاد بیماری دوپویترن چیست؟

 

[وِیان؛]

تکثیر و تمایز غیر‌طبیعی سلول‌های بافت همبند به نام فیبروبلاست در ایجاد بیماری دوپویترن نقش دارند. فاشیای افراد مبتلا به این اختلال دارای مقادیر بیش از حد طبیعی میوفیبروبلاست است، این سلول‌ها نوعی فیبروبلاست حاوی رشته‌های پروتئینی به نام میوفیبریل هستند.

 

[وِیان؛]

میوفیبریل‌ها به طور معمول اجزای اصلی فیبرهای عضلانی که باعث ایجاد انقباض می‌شوند را تشکیل می‌دهند. افزایش تعداد میوفیبروبلاست‌ها در این اختلال باعث انقباض غیر‌طبیعی فاشیا و تولید مقادیر بیش از حد پروتئین بافت همبند به نام کلاژن نوع III می‌شود.

 

[وِیان؛]

ترکیبی از انقباض غیر‌طبیعی و کلاژن اضافی نوع III احتمالاً منجر به تغییراتی در بافت پیوندی می‌شود که در بیماری انقباض دوپویترن اتفاق می‌افتد. با این حال، چگونگی تغییرات در ژن‌ها و رابطه آن‌ها با خطر ابتلا به این بیماری هم‌چنان ناشناخته است.