دلنوشته {دُشنام} اثر •دنیا و مبینا کاربر انجمن رمان بوک•

[DOonYa]

دلنوشته: دُشنام
نویسندگان: دنیا احمدی و مبینا عباسی
ژانر: درام، عاشقانه
ناظر: @vian
مقدمه:
تو دیگر دوست نیستی!
از هر دشمنی، دشمن‌تری... .
تو دیگر دوست نیستی و در پستوی ذهنم تبدیل شده‌ای به پست‌ترین فرد!
تو دیگر با من نیستی و در تمام قلبم تو را با فرد دیگری دیده‌ام؛ تنت بوی هزاران نفر را می‌دهد.
تو دیگر عشق دردانه‌ی من نیستی؛ تو رفته‌ای این تو، تویی که من عاشقانه می‌پرستیدم نیست.
تو دیگر مرده‌ای... .​

 

[BALLERINA]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.​

---

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین - قوانین تایپ دلنوشته کاربران]​

---

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[همگانی - تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]​

---

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ - درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]​

---

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد - تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]​

---

انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]​

---

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]​

---

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[DOonYa]

تو دوستی یا دشمن؟
عشقی یا نفرت؟
دقیق نمی‌دانم، درون پستوی افکارم به بند کشیده شده‌ام و هر دم به چیزی فکر می‌کنم.
نمی‌دانم تا به کی، تا به کجا ا بازی ادامه دارد!
فقط می‌دانم اول بازی‌ست و من نایی ندارم.​

 

[DOonYa]

سال‌هاست که در این غم‌کده تنها نشسته‌ام که شاید یک روز بیایی، که شاید آمدی مرا همین‌جا بیابی؛ سال‌هاست که خلوت‌گاهم شده همان پارکی که آخرین بار رهایم کردی، من این‌جا هستم به امید روزی که شاید برگردی... .​

 

[مبینای شهر قصه ها]

من تو را میان هر باران تماشا کردم، میان هر دردی که نام تو را فریاد می‌زد!
اتفاقی بودی که تکرارش محال است ولی باز هم می‌دانم در خیالاتم تو می‌آیی تا از دشنام‌ها نجاتم بدهی... .​

 

[مبینای شهر قصه ها]

تکرار تو را دوست دارم!
تکرار مصیب‌هایت را... .
رنگ تازه ببخش بر من!
ارغوانی،سرخ! هرچه که باشد فقط ببخش؛
هرچند که این کار من است ولی عشق چیزی به اسم انتقام نمی‌شناسد.​

 

[DOonYa]

نمی‌دانم از کدام سو می‌آیی، اصلاً نمی‌دانم می‌آیی یا نه؟
نمی‌دانم درست است به انتظار کسی نشست که امیدی به آمدنش نیست!
نمی‌دانم تا به کی می‌خواهد طول بکشد و طاقتم طاق شود، فقط می‌دانم که من این‌جا هستم، تو عجله نکن... .​

 

[DOonYa]

دوست داشتنت امیدی‌ست در ناامیدی و دخترکی هر روز خاک روی طاقچه را می‌تکاند به امید روزی که تو را ببنید.
لبخند روی لب‌هایش برایش دهن کجی می‌کند و او تبسمی بر لب می‌آورد که معنیش چیزی نیست جز تو و تو برایش همه‌ای... .​

 

[مبینای شهر قصه ها]

من هنوز هم صبور هستم!
هنوز هم مانده‌ام گوشه‌ی دنیا برای آمدنت هر روز این حیاط را آب و جارو می‌کنم، گرچه می‌دانم اخرسر ممکن است مانند ننه سرما، من بخوابی عمیق فرو بروم و تو بیایی و عمو نوروزی شوی که من را بیدار نمی‌کند و باز هم تا سال دیگر باید منتظرت بمانم.

 

[مبینای شهر قصه ها]

دشنام می‌گویم هر بار مقصر می‌شوم چرا؟
نمی‌خواهی بفهمی این‌جا پر شده از عطر نامردی تو؟
من با هر دو چشمم این بار نگاه می‌کنم به ردپای تو، شاید روزی کشف کردم که چرا بی من میان غریبه‌ها گم شدی.