مجموعه اشعار دکتر سید حسن حسینی

[~Fateme.h~]

دکتر سید حسن حسینی

 

[~Fateme.h~]

(سکه‌ی مهتاب)

ای شکوه کهکشان‌ها پیشِ چشمانت حقیر
روح خنجر خورده‌ام را از شب مطلق بگیر

رشکِ مرغان رها در باد شد پرواز من
تا شدم در تار و پود خلعت عشقت اسیر

طرح لبخند غیورت مثل باران مهربان
جنگلِ سبز حضورت مثل دریا دلپذیر

کوچه‌کوچه هفت شهر عاشقی را گشته‌ام
مثل تو پیدا نکردم ای شگفتِ بی‌نظیر

ای کریمِ آسمانی با نگاهِ روشنت
سكه‌‌ی مهتاب را دادی به شب‌های فقیر

"دکتر سید حسن حسینی"

 

[~Fateme.h~]

(عاشق‌ترین مرد)

تو آن عاشق‌ترین مردی که در تاریخ می‌گویند
تو آن انسانِ نایابی که با فانوس می‌جویند

تمام باغ‌ها در فصل لب‌های تو می‌خندند
تمام ابرها در شطّ چشمان تو می‌مویند

به‌شوق سجده‌ات هفت‌آسمان خم می‌شود بر خاک
به نام نامی‌ات خورشیدها از خاک می‌رویند

قناری‌های عاشق از گلوگاه تو می‌خوانند
و قمری‌های سالک کو به کو راه تو می‌پویند

تمام موج‌ها در حلقه‌ی یاد تو می‌چرخند
تمام بادها نام تو را سرگرم هوهویند

تو تمثال تمام عطرهای بی‌ریا هستی
که تصویر تو را عشاق در آیینه می‌جویند

تو آن ذکر جلی هستی، که دل‌ها از سرِ مستی
به لحنی ارغوانی با زبانی سرخ می‌گویند

"دکتر سید حسن حسینی"

 

[~Fateme.h~]

(چه کنم؟)

شاهد مرگ غم انگیز بهارم ، چه کنم ؟
ابر دلتنگم ، اگر زار نبارم ، چه کنم ؟

نیست از هیچ طرف ، راه ِ برون شد ز شبم
زلف افشان تو گردیده حصارم ، چه کنم ؟

از ازل ایل و تبارم ، همه عاشق بودند
سخت دلبسته‌ی این ایل و تبارم ، چه کنم ؟

من کزین فاصله ، غارت شده‌ی چشم توام
چون به دیدار تو افتد سر و کارم ، چه کنم ؟

یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است
میله های قفسم را نشمارم ، چه کنم ؟

"دکتر سید حسن حسینی"

 

[~Fateme.h~]

(بترسید از...)

من آن معنی رو به ویرانی ام
که در خانه ی لفظ، زندانی ام

دلم غنچه وار از غریبی گرفت
نسیمی نیامد به مهمانی ام

ندارم سر سجده بر بادها
بلند است اقبال پیشانی ام

بگو صورت سنگی روزگار
فریبد به لبخند سیمانی ام

ازین پس عبور از دلم ساده نیست
که معمار پل های ویرانی ام

خدا را به طبل خدا کم زنید
فزون می‌شود شور شیطانی ام!

غرور شما، ساقه ام را شکست
بترسید ، از گرده افشانی ام

"دکتر سید حسن حسینی"

 

[~Fateme.h~]

(کرامات نورانی)

هلا، روز و شب فانی چشم تو
دلم شد چراغانی چشم تو

به مهمان شراب عطش می‌دهد
شگفت است مهمانی چشم تو

بنا را بر اصل خماری نهاد
ز روز ازل بانی چشم تو

پر از مثنوی‌های رندانه است
شب شعر عرفانی چشم تو

تويی قطب روحانی جان من
منم سالک فانی چشم تو

دلم نيمه شب‌ها قدم می‌زند
در آفاق بارانی چشم تو

شفا می‌دهد آشكارا به دل
اشارت پنهانی چشم تو

هلا توشه ی راه دريا دلان
مفاهيم طوفانی چشم تو

مرا جذب آيين آيينه كرد
كرامات نورانی چشم تو

ازين پس مريد نگاه توام
به آيات قرآنی چشم تو

"دکتر سید حسن حسینی"

 

[~Fateme.h~]

(خاموشی مطلق)

آن‌چه از هجرانِ تو بر جان ناشادم رسيد
از گناه اولين بر حضرت آدم رسيد

 

[~Fateme.h~]

گوشه‌گيری كردم از آوازهای رنگرنگ
زخمه‌ها بر ساز دل از دست بی‌دادم رسيد

 

[~Fateme.h~]

قصه ی شيرين عشقم رفت از خاطر ولی
كوهی از اندوه و ناكامی به فرهادم رسيد

مثل شمعی محتضر آماج تاريكی شدم
تير آخر بر جگر از چله ی بادم رسيد

 

[~Fateme.h~]

شب خرابم كرد اما چشم‌های روشنت
بار ديگر هم به داد ظلمت‌آبادم رسيد

سرخوشم با اين همه زيرا كه ميراث جنون
نسل اندر نسل از آباء و اجدادم رسيد