فلسفی دکتر شریعتی

[آیناز]

در روزگار جهل, شعور خود جرم است!

 

[آیناز]

حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود اما افسوس که به جای افکارش زخم‌های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند.

 

[آیناز]

اگر باطل را نمی‌توان ساقط کرد می‌توان رسوا ساخت، اگر حق را نمی‌توان استقرار بخشید می‌توان اثبات کرد طرح کرد و به زمان شناساند و زنده نگه داشت.

 

[آیناز]

محبت آرام و پاکی که میان دو دوست پس از شست و شوی غباری که بر دل‌هایشان نشسته بوده است, تندتر و سوزنده‌تر می‌شود.

 

[آیناز]

حلاج شهرم. کسی نمی‌داند که زبانم چیست؟ که دردم چیست؟ که عشقم چیست؟ که دینم چیست؟ که زندگی‌ام چیست؟ که جنونم چیست؟ که فغانم چیست؟ که سکوتم چیست؟

 

[آیناز]

چرا شیعه که از حج می‌آید از خرید و بازار و ضبط صوت می‌گوید
و در بازگشت از کربلا, سخن از زیارت و احساسی که داشته است!؟

 

[آیناز]

خدایا، در تمامی عمرم, به ابتذال لحظه‌ای گرفتارم مکن که به موجوداتی بر بخورم که در تمامی عمر, لحظه‌ای را در ترجیح عظمت, عصیان و رنج, بر خوشبختی, آرامش و لذت اندکی تردید کرده‌اند.

 

[آیناز]

چه پست و زبون‌اند روح هایی که چشم به گذشت و فداکاری دیگران دارند، این کثیف‌ترین نوع گدایی ست. مگر احساس هم چک و سفته است که مطالبه کنند و آن را با داد و فریاد و خواهش التماس و دیگر اقدامات وصول نمایند؟

 

[آیناز]

آزادی از درون مغز تو آغاز می‌شود چه بسیار انسان‌ها که دست و پایشان بسته نیست، اما زندانی افکار خویش‌اند

 

[آیناز]

ارزش وجودی انسان به اندازه حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد.