مجموعه اشعار دکتر قاسم رسا

[;FOROUGH]

ای ضعیفی که تو را پشت و پناهی نبوَد
شو پناهنده به شاهی که معین الضعفاست

 

[;FOROUGH]

ساکن کوی رضا باش که این ابر کرم
سایه‌ی رحمت او بر سر سلطان و گداست

دامن ضامن آهو مده از دست که او
دوست را ضامن و فریادرس روز جزاست

 

[;FOROUGH]

در دبستان رضا درس فضیلت آموز
که دبستان رضا مکتب تسلیم و رضاست

 

[;FOROUGH]

سخن سوختگان، سوزی و حالی دارد
لیک سوزنده‌تر از هر سخنی شعر (رسا)ست

"دکتر قاسم رسا"

 

[;FOROUGH]

(حضرت معصومه سلام الله عليها)

شبی گشتم مقیم گلشن قم
سحر چون گل شکفتم با تبسم

بلی چون گِل شود با گُل مقابل
در او لطف و صفا یابد تجسم

چه گلزاری که می‌روید نسیمش

 

[;FOROUGH]

غبار مِحنت و رنج و تألم

چه بانویی که در اوصاف ذاتش
زبان را نیست یارای تکلم

شبستان ولایت گشت روشن
ز دخت والی اقلیم هفتم

 

[;FOROUGH]

یگانه دختر باب الحوائج
گرامی خواهر سلطان هشتم

به خاک آستانش دادخواهان
نهاده رخ پِیِ عرض تظلّم

 

[;FOROUGH]

زهی معصومه کاندر زهد و عصمت
کند مریم در این مکتب تعلّم

مپوش از آستان فاطمه چشم
اگر داری از او چشم ترحّم

 

[;FOROUGH]

بر این در هر که ساید روی اخلاص
به فردوسش بُوَد حق تقدّم

نگهبان‌اند کشور را دو گوهر
فروزان‌تر ز مِهر و ماه و انجم

 

[;FOROUGH]

یکی تابان چو خورشید از خراسان
دگر رخشان چو ماه از وادی قم

دلا رو شکر نعمت کن که مُلک است
ز یُمنِ این دو نعمت در تنعم