فایل شده [دانه‌یِ بغض] اثر« پریزاد کاربر انجمن رمان بوک»

[-پریزاد-]

«به نام خدا»

---

عنوان:دانه‌یِ بغض

---

نويسنده: فاطیما سلمانی

---

ژانر: اجتماعی، تراژدی
کپیست: @آرشیت

---

مقدمه: حرف‌هایی ناگفته بود که؛ گفته نشده بود.
می‌دانی چه بر سرشان آمد؟ همان حرف‌ها بلعیده شد در دل و دانه‌ای سیاه رنگ به نام بغض شد که؛ ز آن پس شد منبع حرف‌هایی ناگفته!

---

 

[-پریزاد-]

من: - تو کی هستی؟
بغض: - چیزی به نام بغض!
من: - چه رنگی هستی؟
بغض: - رنگی ناشناخته از طنین صدای گریه؛

 

[-پریزاد-]

من: - احساس‌هایت در چه مورد؟
بغض: - غمگین
من: - چرا غمگین؟
بغض: - چون بغض‌ام و از جنس ناراحتی هستم.
من: - یعنی هیچ‌وقت خوشحال نیستی؟
بغض: - چرا هستم اما به گونه‌ای غیر واقعی
من: - پس منظورت این‌هست که؛ یه احساس پنهان شده ای؟
بغض:- درسته!

 

[-پریزاد-]

بغض: - تو کی هستی؟
من: - من فرد تو ام و تو در دل من پنهان شده‌ای!
بغض: - پس من همسایه حرف‌هایت و پناه دهنده بغض‌های تو ام؟
من: - می‌شود چنین گفت؛ رفیق غم‌هایمی

 

[-پریزاد-]

من: - می‌دانی که؛ من تو را دوست دارم؟
بغض: - نه نمی‌دانستم!
من: - تو برایم پناه دهنده‌ای هستی با تلخی‌هایِ فراوان اما نمی‌دانم چرا با این همه بدی‌هایت مجذوب‌ات شده ام!
بغض: - بگذار راست بگویم، تو فریب خورده‌ای توسط غم‌هایت و سپس من!

 

[-پریزاد-]

من: - چرا مرا فریب دادی؟
بغض: - چون تو به من نیاز داشتی اما پیش قدم نمی‌شدی!
من: - که این‌طور... چرا اسمت را بغض گذاشته اند؟
بغض: - چون دانه‌ای هستم که خیلی‌ها به او مبتلا شده اند! آن‌ها این اسم را انتخاب کرده اند.

 

[-پریزاد-]

من: - چرا؟
بغض: - چی چرا؟
من: - چرا تو از همه‌ی احساسات خاص و متفاوت‌تر هستی؟
بغض: - چون من بغضم! همه‌چیز دلیل بغض بودنم است.

 

[-پریزاد-]

من: - من فکر می‌کنم بغض چیزی جز ناراحتی نیست.
بغض: - من این‌طور فکر نمی‌کنم؛ بغض از درد از گریه، از بی‌پناهی، از حرف‌های ناگفته از هر چیز غمگینی ساخته شده که آدم را کوتاه مدت می‌بلعد و در آخر انسان را در اوج دریاچه غم‌ها رها می‌کند.

 

[-پریزاد-]

بغض: - رنگ تو چیست؟
من: - من همه‌رنگ‌های را در چهره خود دارم اما رنگ سیاه را ندارم چرا که کسی دوست دارد چهره غمگین نیست!
بغض: - همیشه همین‌گونه بوده!

 

[-پریزاد-]

من: - همیشه دلم می‌خواست احساس غم رو حس کنم؛ می‌دونی چیه؟
بغض: - چیه؟
من: - الان دارم اون رو حسش می‌کنم اما .. اما نمی‌تونم اون رو توصیف کنم؛ دلم می‌خواهد رهایم کند! اما گویی او این را نمی‌خواهد.
بغض: - اندکی صبر همیشه کافیست.