متفرقه دیالوگ های ماندگار کتاب شازده کوچولو

[حنا نویس]

روباه گفت : خداحافظ و اینک راز من که بسیار ساده است:
بدان که جز با چشم دل نمی توان خوب دید. آنچه اصل است. از دیده پنهان است.
فقط بچه ها می دانند که در جستجوی چه هستند.​

 

[حنا نویس]

شازده کوچولو گفت:
بعضی کارا
بعضی حرفا
بدجور دل آدمو آشوب میکنه
گل گفت مث چی؟
شازده کوچولو گفت:
مث وقتی که
می دونی
دلم برات بی‌ قراره
و کاری نمی کنی​

 

[حنا نویس]

شازده کوچولو از ​

گل سرخ​

پرسید: آدم ها کجایند؟
گل گفت : باد به اینور و آنورشان می برد، این بی ریشگی حسابی اسباب دردسرشان شده​

 

[حنا نویس]

شازده کوچولو گفت : شوخی چیه؟
روباه گفت همونی که آدم ها حرف دلشون را به همدیگه میزنن​

 

[حنا نویس]

آخر سر شازده کوچولو گفت: پس آدم ها کجایند؟ آدم تو کویر احساس تنهایی می کند؟​

مار گفت​

: پیش آدم ها هم احساس تنهایی به تو دست می دهد​

 

[حنا نویس]

بزرگ تر ها هیچ وقت خودشون به تنهایی چیزی رو نمی فهمن!
و برای بچه ها خسته کننده ست که همیشه همه چیزو براشون توضیح بدن!​

 

[حنا نویس]

بزرگ شدن مشکلی نداره؛ فراموش کردن مشکل داره!​

 

[حنا نویس]

فقط بچه ها هستن که میدونن دنبال چین!​

 

[حنا نویس]

شازده کوچولو روباه رو اهلی کرد. و چون ساعت خروجش نزدیک شد
روباه گفت: آه، گریه ام گرفت
شازده کوچولو گفت: تقصیر خودته. تو خودت خواستی اهلیت کنم
روباه گفت: آره، همینطوره
شازده کوچولو: ولی الان داری گریه می کنی
روباه: آره، همینطوره
شازده کوچولو: پس اهلی کردن برات چه فایده ای داشت؟
روباه گفت: خیلی فایده داشت… به خاطر رنگ مزارع گندم​