خبری دیوان مفتون بردخونی رونمایی شد

[Puyannnn]

دیوان اشعار «مفتون بردخونی» در آیینی با حضور فرزند این دوبیتی‌سرای فقید جنوبی، جمعی از اهالی ادب استان بوشهر در بندر دیر رونمایی شد.

آیین رونمایی از کتاب «دیوان اشعار مفتون بردخونی» که به اهتمام ناصر علیخواه جمع‌آوری و به چاپ رسیده است، شامگاه یکشنبه، یکم خردادماه 1401 با حضور «سید علی‌اکبر حسینی» فرزند و تنها یادگار مفتون به همت «کانون رشد و توسعه نجیرم» و با همکاری فرمانداری، شهرداری، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش شهرستان دیر در محل خانه سمن‌های مردم‌نهاد (خانه جوان) این بندر کهن برگزار شد.

ناصر علیخواه، گردآورنده دیوان اشعار «مفتون بردخونی» در بخش نخست این آیین گفت: این کتاب یادگار حضور چند ساله من در دیر و تلمذ و ارتباط با مفتون است. من از مهرماه 1339 به بعد چند سالی در شهر دیر (دبستان فولادی بردخون) مدیر و معلم بودم و به این طریق با سید بهمنیار حسینی متخلص به «مفتون» آشنا شدم و به‌صورت مکرر در مجلس شعر و بحث مفتون حضور داشتم.

وی ادامه داد: پس از خواندن دوبیتی‌های مفتون پیشنهاد چاپ اشعارش را به او دادم که پذیرفت و قول دادم که دوبیتی‌هایش را به چاپ برسانم. در شیراز یکی از همکارانم با خط نستعلیق اشعار مفتون را کتابت کرد؛ اما متاسفانه این کتاب هیچ‌گاه چاپ نشد تا امسال.

علیخواه با گریزی به روزهای پرخاطره گذشته که مفتون در منطقه بردخون شاعری بنام بود، توضیح داد: وقتی وارد بردخون شدم تنها چیزی که می‌دانستم این بود که آنجا با نام مفتون بردخونی عجین شده بود. همین موضوع دریچه تازه‌ای از شعر و ادبرا به روی من باز کرد؛ چون او دریایی از شعر و اخلاق و ادب و معرفت بود. حال این کتاب گنجینه‌ای گرانبها و یادگار مهمان‌نوازی مردم شریف و اهل فرهنگ و ادب دیر برای من است.

وی با اشاره به اهمیت مفتون بردخونی در ادبیات فولکور جنوب، یادآور شد: به‌منظور اهمیت سروده‌های این شاعر بزرگ و فقید، بعدها اشعار او را برای ویرایش به یک شاعر برجسته بوشهری سپردم. همچنین مقدمه این دیوان ارزنده را نیز دکتر سیدجعفر حمیدی، استاد برجسته ادبیات و شاعر بوشهری نگاشته‌اند.

 

[Puyannnn]

مجید عابدی، شاعر و پژوهشگر دیّری نیز در بخش بعدی این آیین با اشاره به حسن هم روزگار بودن ناصر علیخواه با مفتون، چاپ و انتشار آثار مفتون را کاری ارزشمند دانست و گفت:چاپ کتاب فیس و خوب است و مشخص است همت و پیگیری زیادی برای نشر آن صورت گرفته است.

وی نام مفتون و سایر شعرای استان را نه تنها افتخار؛ بلکه شناسنامه زندگی اهالی جنوب معرفی کرد و افزود: مفتون را صرفا نباید یک شاعر دوبیتی سرا دانست؛ بلکه شخصیت و شأن اجتماعی مفتون از او شخصیتی واقعی و برآمده از دل مردم و اجتماع ساخته است. در این اثر از داستان و رویاپردازی حول و حوش شخصیت این شاعر مطرح جنوبی پرهیز شده است.

عابدی یادآور شد: مفتون از لحاظ شخصیتی قابل مقایسه با هیچ‌کدام از همتایان خود نیست. مفتون یک چهره روحانی و مورد اقبال مردم بوده و هست و مردم دیر همواره روحانیت او را چون جان عزیز می‌داشته‌اند، چون او با مردم در غم و شادی شریک ‌بود. مفتون بارها برای دفاع از حق مردم به مراکز قدرت مراجعه کرد و کارهای اجتماعی زیادی انجام داد که نمود این خدمات را در آثار نثر وی مشاهده می‌کنیم.

در پایان این آیین با حضور «ناصر علیخواه» و «سید علی اکبر حسینی» فرزند مفتون از کتاب «دیوان اشعار مفتون بردخونی» رونمایی شد. همچنین در این برنامه از ناصر علیخواه، معلم و نویسنده پیشکسوت بوشهری و از تنها یادگار مفتون با اهدای لوح سپاس تقدیر به عمل آمد.

یادآوری می‌شود، سید بهمنیار حسینی متخلص به مفتون و مشهور به مفتون بردخونی (مفتون دشتی)، شاعر دوبیتی‌سرای معاصر ایرانی است. مفتون بردخونی فرزند سید علی‌اکبر و متولد ۱۲۷۶ خورشیدی در بردخون از نواحی منطقه قدیمی دشتی که امروزه شهری از توابع شهرستان دیر در استان بوشهر است.

وی در سن ۶۵ سالگی به سال ۱۳۴۱ خورشیدی درگذشت. پس از دوبیتی‌های فایز دشتی شاعر هم‌دیارش دوبیتی‌هایش در فرهنگ عامه جنوب به‌خصوص استان بوشهر جایگاه خاصی دارد. دوبیتی‌های او از بیشتر دوبیتی‌سرایان جنوب به درک عامه نزدیک‌تر و در گفتار از سهولت بیشتری برخوردار است.

وی بیشتر در دوبیتی طبع‌آزمایی کرده‌است گرچه مثنوی لیلی و مجنون او بسیار زیبا است؛ ولی شهرتش بیشتر به‌خاطر دوبیتی‌هایش است. وی غزل را نیکو می‌سرود و در این زمینه شدیداً تحت تأثیر سعدی و بیشتر حافظ بود که شاهد بر این مدعا دیوان او معروف به هدیةالعشاق است. او علاوه بر این صاحب کشکولی به‌نام «حسینی» است که نسخه ناقصی از آن موجود است. در قسمتی از این کشکول نسبت خود را به شاه فرج‌الله ملقب به امیر دیوان می‌رساند.

مهم‌ترین آثار مفتون، علاوه بر کتاب کشکول، مجموعه کوچک اشعار اوست به‌نام هدیةالعشاق که شامل دوبیتی، رباعی، غزل، مثنوی و تعدادی قصاید از وی به یادگار مانده که این آثار اوج اندیشه ادبی و قریحه شاعری او را نشان می‌دهد.