پزشکی دیورتیکولیت

[وِیان؛]

عوارض ديورتيكوليت با معيار “هينچي” (Hinchey) طبقه بندي مي‌شوند. هينچي1 به حضور آبسه در نزديكي بخش ملتهب روده گفته ميشود ، هينچي2 حضور آبسه در لگن ولي جدا از بخش ملتهب است ، هينچي3 يعني سوراخ شدن روده و گسترش عفونت درون شكم (پريتونيت) و هينچي4 سوراخ شدن روده و نشت مدفوع به درون شكم.

 

[وِیان؛]

پس از بروز اولين حمله ي ديورتيكوليت ، خطر حملات و پيچيدگي هاي بعدي هم وجود دارد. در كل نمی‌توان حملات بعدي را دقيقا تعريف كرد و عوامل بسياري دخيل هستند مانند سن بيمار و شدت حمله ي اوليه. سوراخ شدن و پريتونيت بدترين حالت حمله است كه نياز به جراحي فوري و ايجاد كلوستومي دارد. چندين بررسي نشان داده كه اكثر بيماراني كه اين مورد برايشان رخ داده هرگز علائم قبلي نداشته اند.

 

[وِیان؛]

خون ريزی، تنگ شدن روده يا تشكيل كانال به ديگر اندام ها (فيستول) از مشكلات ديگر ديورتيكوليت می‌باشند. فيستول معمولا از روده به معده تشكيل می‌شود و می‌تواند بين روده با پوست، با ر.حم، با وا.ژن و يا بخش ديگري از روده هم تشكيل شود.

 

[وِیان؛]

علائم ديورتيكوليت چيست و چگونه تشخيص داده می‌شود؟

 

[وِیان؛]

همانطور كه گفته شد اين بيماري اكثرا علائمي ندارد و تنها نشانه هاي آن دل درد و تب است. دل درد در سمت چپ پايين شكم معمولا تند و تيز و دائمي است. درد به نقاطی مانند پاها ، کشاله ران ، پشت و بقل حرکت و ضمنا اسهال یا یبوست هم ایجاد میکند و بیمار از افزایش حس ادرار و فوریت آن رنج می برد.

 

[وِیان؛]

بیمارانی که ديورتيكوليت آنها دچار پیچیدگی شده علائم بلند مدت و مزمن خواهند داشت . باریکی مدفوع یا یبوست نشانه ی تنگی مجرا میباشد. ادرار تیره یا کدر یا عبور گاز هنگام ادرار نشانه ی تشکیل فیستول به معده است.

 

[وِیان؛]

بیماری ديورتيكوليت و عوارض آن طی معاینه ی پزشکی و سابقه بیمار و در بعضی مواقع طی آزمایش تشخیص داده میشود. علائمی مانند دل درد و حساسیت به لمس در بسیاری از بیماری ها مانند آپاندیس ، کیسه صفرا ، معده ، روده کوچک ، تخمدانها ، رحم ، پروستات و مثانه صدق میکنند ، لذا بررسی دقیق سابقه ی و معاینه جسمی بیمار به تشخیص کمک و میتوان بیماری های دیگر را متمایز کرد.

 

[وِیان؛]

معمول ترین آزمایشات لازم برای ديورتيكوليت آزمایش خون ، ادرار و سی تی اسکن از شمک و لگن است. اصلی ترین آزمایش استاندارد سی تی اسکن است که طی آن میتوان پی برد کجای روده درگیر بیماری شده و آیا نشانه ای از ورم چرکی ، تنگی یا فیستول هست یا خیر.

 

[وِیان؛]

بالا بودن میزان گلبول سفید خون هم نشانه ی عفونت است. با بررسی و کشت ادرار ، عفونت موجود پیدا و احتمال فیستول از روده به معده مشخص می‌شود چون ادرار از طریق مدفوع روده میتواند آلوده شود.

 

[وِیان؛]

عوامل خطر چيزهایی هستند كه شانس گرفتن بيماري را بيشتر ميكنند. عوامل خطر براي ديورتيكوليت طبق زير ميباشند:

• فيبر كم . رژيم غذاي عاري از فيبر ، ميوه و ‌سبزيجات و مصرف زياد گوشت قرمز خطر ابتلا به ديورتيكوليت را تا سه برابر افزايش ميدهند. قبلا به بيماران ديورتيكوليت توصيه مي‌شد از مصرف آجيل ، ذرت بوداده و تخمه دوري كنند ولي تحقيقات اخير اين توصيه ها را رد ميكنند.