دلنوشته {رستاخیز امید} اثر •سارا جلالت کاربر انجمن رمان بوک•

[.Ana.]

بنام خداوند بود و نبود
خداوند یاسی، به رنگ کبود
عنوان: رستاخیز امید
ژانر: اجتماعی
نویسنده: سارا جلالت
ناظر: @Atiye♡
مقدمه:
در پس پرده تاریک این فرش وسیع، چشمانی لبریز از امید می‌درخشد؛ امیدی که درون گریه‌های تلخ این آدمی، به آینده‌ای بهتر ایمان دارد.
این آوای امید، در کوچه پس کوچه‌های خیابان‌های دلم می‌پیچد. من به آینده روشن، امید دارم... .​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانی
در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[.Ana.]

در دل شب‌های بی‌پایان،
وقتی که سکوت سنگین و سرد بر جهان حاکم است، امید به مانند یک دانه‌ی کوچک در دل خاک سرد،
در انتظار نور می‌ماند؛
اما آیا امید،
تنها یک سراب است که در دوردست‌ها می‌درخشد
یا حقیقتی است که در دل تاریکی،
رستاخیزی شگرف را رقم می‌زند؟​

 

[.Ana.]

در آغوش امید، می‌توانم با شهامت به سوی احلام‌ پرواز کنم و از فراز کوه‌های بلند ناامیدی، به دشت‌های وسیع خوشبختی بنگرم. با هر گامی که برمی‌دارم به یاد می‌آورم که زندگی، سفری‌ست پر از آزمون‌ها و درس‌های مغتنم.
امید، همان جوانه‌ای که از برایش، در انتظار پگاه هور می‌نشینم... .​

 

[.Ana.]

دریایی از امید در دلم شکوفا می‌شود زیرا امید، عَلَم حیات من است. بین ستارگان در آسمان شب، شهابی درخشان پیداست که همیشه پیشوای من بوده و خواهد بود.
از تاریکی‌ها و تضادهای جهان ظالم، نوری به روی من تابیده و فروغ آن از تپه‌های دیار رسیده. همه‌چیز در حال تغییر است اما چراغ دل من، همیشه روشن است.
وقتی که دست خسته‌ام را به او تسلیم می‌کنم؛ امید دوباره من را به پرواز در می‌آورد.
ما همه در انتظار غروب هوریم تا طلوع، شروعی شود برای رستاخیز امید... .​

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​