مجموعه اشعار رضا گرجی

[DELARAM]

هوای زندگی بی عشقِ تو بدجور آلودست
هنوزم چشمِ من در خواب‌های من نیاسودست


بخند و غیرِ من یک شهر را از غُصه خالی کن
بخوان و غیرِ من یک نَسل را از درد عاری کن

 

[DELARAM]

زمین از عشقِ ما لرزید،غمی بر جانِ ما افزود
بگو این عشق بُگریزد، زبانش در جهان کم بود


شد آن چیزی که می‌باید، شدم از خنده‌هایم سیر
بگیر باز هم دستم را، بگیر، اطرافِ هفتِ تیر

 

[DELARAM]

کنارِ من تمامِ شهر را با خنده روشن کن
همان کاری که دنیا کرد با عشقِ تو با من کن


بیا و ناجیِ من شو، شدم محکومِ به زندان
بخند و عاشقم کن باز، بخند، سمتِ سید خندان

 

[DELARAM]

نگاهم کن که چشمانت برایم قِصه‌ها دارد
خیابان رَدّی از آغوش‌ها و عشقِ ما دارد


اگر تو هَمدَمم باشی منم محکومِ به شادی
دوباره پا به پایم باش، دوباره، توی آزادی

 

[DELARAM]

تیغِ تیز خاطرات روز به روز بیشتر می‌شکافد
جایی میان شکوفه‌های بهاری
صورتم تر می‌شود
و قطره قطره نبودنت جاریست
قطره‌های نبودنت قرمز است!
از هاله‌های مخفی نور بیا
بیا و مرا بمیران
بگذار تا خدایم را در آغوش بگیرم
این حسِ بُرَّنده را از من دور کن
من به تمامِ خودم نیاز دارم
باید با تمامِ خودم در بیکرانِ گیسوانت غرق شوم
جایی که غریقی نیست​

 

[DELARAM]

تکه چوبی نیست
کلکی نیست
و ناخدا دستش را به سمتم نمی‌آورد
چیرگی سرخی بر سبزیِ درختان بهاری شوم است!
مرا بمیران و در دشتِ داغ و بی‌انتهای پوچی دفنم کن
نگذار نامت مرا ذره ذره آب کند
لبخندی بزن و از کنارم رد شو
مرا بمیران
این درخت‌ها خون می‌خواهند تا بزرگ شوند
و باغبانی که تو باشی و ناجیشان شوی
مرا بمیران قبل از این که غرق شوم!​