آموزشی رمان خوب کدام است؟

[-pariya-]

انتخاب رمان بسته به ذائقۀ هر فرد متفاوت است، اما خواندن آثار مبتذل را نمی‌توان با تفاوت‌های ذائقه توجیه کرد.

 

[-pariya-]

شاهرخ مسکوب نقل می‌کند: در دورۀ نوجوانی به او توصیه کرده‌اند که شاهنامه زیاد بخواند و همین شاهنامه‌خوانی باعث تعالی ذائقۀ او شده و نگذاشته سراغ هر کاری برود. به خاطر همین فقط کتاب‌های خوب را خوانده است.

 

[-pariya-]

اما رمان خوب کدام است؟
رابرت اشلی در مقالۀ «رمان خوب کدام است؟» معیارهای قابل‌توجهی برای تشخیص رمان خوب از بد ارائه داده است.

هشت معیار که در پیدا کردن سره از ناسره در دنیای ادبیات به کار ما می‌آید.

 

[-pariya-]

معیار اول زمان است
رابرت اشلی می‌گوید: فرض کنید شما رمانی نوشته‌اید که مورد تحسین فراوان منتقدان، دانشمندان و خوانندگان با درایت قرارگرفته است. آیا می‌توان آن را رمان خوبی دانست؟ خیر؛ زیرا از بوتۀ آزمایش زمان درنیامده است.

 

[-pariya-]

داوری یک نسل برای خوب‌بودن داستان یک رمان کافی نیست. ممکن است رمانی که در این دوره پرفروش شده است، صرفاً به خاطر شرایط خاص زمانی و یا هر چیز دیگری به‌جز خوب بودن صرف باشد؛ بنابراین رمانی را می‌توان خوب دانست که حداقل دو نسل از مردم یک جامعه آن را تائید و تحسین کنند.

 

[-pariya-]

با همین یک معیار می‌شود تعداد بی‌شماری از رمان‌های خوب جهان را کشف کرد. رمان‌های کلاسیک جهان، دریایی از رمان‌های گذر کرده از زمان‌اند که در دوره و زمانۀ ما دسترسی به آن‌ها بسیار راحت است.

 

[-pariya-]

 

[-pariya-]

رمان‌هایی مثل چرم ساغری، آناکارنینا، پیرمرد و دریا و هزاران رمان دیگری که بعد از گذشت سال‌های سال هنوز هم در رده آثار پرفروش‌اند.

و یا رمان‌هایی مثل سووشون و چشم‌هایش بزرگ علوی که بعد از گذشت چند دهه هنوز هم مخاطبان زیادی دارد.

 

[-pariya-]

معیار دوم معیار حقیقت مانندی است
عده‌ای معتقدند که فقط رمان رئالیستی می‌تواند حقیقت مانندی و یا احتمال صحت داشته باشد، زیرا فقط در چنین رمانی است که شخصیت‌ها و مکان‌ها و حوادث به نحوی مطرح می‌شوند که می‌توان آن‌ها را واقعی پنداشت.

 

[-pariya-]

درحالی‌که رمان‌های زیادی وجود دارند که در دنیایی دیگر غیر از دنیای ما و در چیزی شبیه رؤیا و خیال به‌سر می‌برند.

مثل دنیای شگفت‌انگیز نو از هاکسلی و رمان ۱۹۸۴ از جورج اورول که بخشی از آینده را به تصویر می‌کشند.

این‌که تمام زندگی ساخته‌شده در رمان بنا بر دنیایی واقعی باشد، چندان اهمیتی ندارد. مهم این است که دنیای مخلوق رمان، واقعی به نظر برسد.