رویکردهای درمانی اصلی
روانشناسان بالینی از تئوریها و مدلهای مختلفی برای درمان استفاده میکنند. مهمترین آنها عبارتند از:
درمان شناختی-رفتاری (Cognitive Behavioral Therapy - CBT): این رویکرد بر این فرض استوار است که افکار، احساسات و رفتارها به هم مرتبط هستند. درمانگر به مراجع کمک میکند تا الگوهای فکری منفی و غیرمنطقی خود را شناسایی کرده و آنها را با افکار سازگارانهتر جایگزین کند.
درمان روانپویشی (Psychodynamic Therapy): این رویکرد ریشه در نظریه فروید دارد و بر کشف ناخودآگاه، تجربیات اولیه زندگی و الگوهای رابطه تأکید دارد که بر رفتار و احساسات فعلی فرد تأثیر میگذارند.