Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 13,512
- 21,981
- مدالها
- 3
رمان «شهر موسیقیدانهای سپید» از آثار مطرح بختیار علی است که به گفته خودش بر محور کشمکش همیشگی «جلاد» و «قربانی» میچرخد که با جدال میان «زیبایی» و «مرگ» همراه است. این رمان اخیرا با ترجمه مریوان حلبچهای در نشر ثالث منتشر شده است.
رمان «شهر موسیقیدانهای سپید» از آثار مطرح بختیار علی است که به گفته خودش بر محور کشمکش همیشگی «جلاد» و «قربانی» میچرخد که با جدال میان «زیبایی» و «مرگ» همراه است. این رمان اخیرا با ترجمه مریوان حلبچهای در نشر ثالث منتشر شده است. فرزان سجودی، زبانشناس و نشانهشناس، در نشستی که مؤسسه شهر کتاب به مناسبت انتشار این رمان ترتیب داده بود، با اشاره به داستانپردازی جذاب بختیار علی به شیوه رئالیسم جادویی گفت: این رماننویس کُرد در «شهر موسیقیدانهای سپید» بهطور مشخص به خاورمیانه و مصائب و گرفتاریهای آن مینگرد و مشخصتر به منطقه پیرامونی ما یعنی عراق و بهطور خاصتر اقلیم کردستان و گرفتاریهای آن نگاه میکند و آنها را مفصلبندی و ارزشگذاری میکند و پادگفتمانی تولید میکند که در مقایسه با گفتمان مرکزی، ویژگیهایی دارد. تحلیل سجودی از این رمان، با رویکرد نشانهشناسی انتقادی حول چند محور میچرخید که کموبیش در مورد دیگر آثار بختیار علی هم صدق میکند: «اینکه او در برابر مصائب جهان پیرامون خود به نوعی ذاتگرایی روی میآورد و به دالهایی، مدولولهای استعلایی ذاتی و پیشینی و بدون تغییر و دگرگونی میبخشد و از این طریق میخواهد افزون بر اینکه برای فشار مصیبتهای ناشی از جنگ، فساد، رانتخواری و بلایای دیگر بر مردم این منطقه راه مفر و تسکینی پیدا بکند، به واسطه تکنیکهای رئالیسم جادویی جهان و مکانهایی افسانهای را ترسیم بکند. گویی جای دیگری هست که البته به اشاره خود او، این جای دیگر الزاما جغرافیایی نیست و میتواند ذهنی باشد. گویا در این جهان مکانهای افسانهای انسان به واسطه توسل به مجموعه دالهایی که مدلولهای استعلایی پیدا کردند، میتواند از این شر بزرگ نجات پیدا بکند».
رمان «شهر موسیقیدانهای سپید» از آثار مطرح بختیار علی است که به گفته خودش بر محور کشمکش همیشگی «جلاد» و «قربانی» میچرخد که با جدال میان «زیبایی» و «مرگ» همراه است. این رمان اخیرا با ترجمه مریوان حلبچهای در نشر ثالث منتشر شده است. فرزان سجودی، زبانشناس و نشانهشناس، در نشستی که مؤسسه شهر کتاب به مناسبت انتشار این رمان ترتیب داده بود، با اشاره به داستانپردازی جذاب بختیار علی به شیوه رئالیسم جادویی گفت: این رماننویس کُرد در «شهر موسیقیدانهای سپید» بهطور مشخص به خاورمیانه و مصائب و گرفتاریهای آن مینگرد و مشخصتر به منطقه پیرامونی ما یعنی عراق و بهطور خاصتر اقلیم کردستان و گرفتاریهای آن نگاه میکند و آنها را مفصلبندی و ارزشگذاری میکند و پادگفتمانی تولید میکند که در مقایسه با گفتمان مرکزی، ویژگیهایی دارد. تحلیل سجودی از این رمان، با رویکرد نشانهشناسی انتقادی حول چند محور میچرخید که کموبیش در مورد دیگر آثار بختیار علی هم صدق میکند: «اینکه او در برابر مصائب جهان پیرامون خود به نوعی ذاتگرایی روی میآورد و به دالهایی، مدولولهای استعلایی ذاتی و پیشینی و بدون تغییر و دگرگونی میبخشد و از این طریق میخواهد افزون بر اینکه برای فشار مصیبتهای ناشی از جنگ، فساد، رانتخواری و بلایای دیگر بر مردم این منطقه راه مفر و تسکینی پیدا بکند، به واسطه تکنیکهای رئالیسم جادویی جهان و مکانهایی افسانهای را ترسیم بکند. گویی جای دیگری هست که البته به اشاره خود او، این جای دیگر الزاما جغرافیایی نیست و میتواند ذهنی باشد. گویا در این جهان مکانهای افسانهای انسان به واسطه توسل به مجموعه دالهایی که مدلولهای استعلایی پیدا کردند، میتواند از این شر بزرگ نجات پیدا بکند».