مجموعه اشعار رودکی

[azammahmoud]

کار همه راست آنچنان که بباید

حال شادیست شاد باشی شاید

انده و اندیشه را دراز چه داری؟

دولت خود همان کند که بباید

رای وزیران تو را به کار نیابد

هرچه صواب است بخت خود فرماید

 

[azammahmoud]

بر عشق توام نه صبر پیداست نه دل

بی روی توام نه عقل برجاست نه دل

این غم که مراست کوه قافست نه غم

این دل که توراست سنگ خاراست نه دل

 

[azammahmoud]

در رهگذر باد چراغی که توراست

ترسم که بمیرد از فراغی که توراست

بوی جگر سوخته عالم بگرفت

گر نشنیدی زهی دماغی که توراست

 

[azammahmoud]

با آن که دلم از غم هجرت خونست

شادی به غم توام ز غم افزونست

اندیشه کنم هرشب و گویم یا رب

هجرانش چنینست وصالش چونست؟

 

[azammahmoud]

کسی را چو من دوستگان می چه باید؟

که دل شاد دارد بهر دوستگانی

نه جز عیب چیزیست کان تو نداری

نه جز غیب چیزیست کان تو ندانی

 

[azammahmoud]

دیدار به دل فروخت نفروخت گران

بوسه به روان فروشد هست ارزان

آری که چو آن ماه بود بازرگان

دیدار به دل فروشد و بوسه به جان

 

[mobina01]

ای از گل سرخ رنگ بربوده و بو
رنگ از پی رخ ربوده، بو از پی مو

گل رنگ شود، چو روی شویی، همه جو
مشکین گردد، چو مو فشانی، همه کو

 

[mobina01]

هیچ گنجی نیست از فرهنگ به
تا توانی رو هوا زی گنج نه

 

[mobina01]

هیچ شادی نیست اندر این جهان
برتر از دیدار روی دوستان

هیچ تلخی نیست بر دل تلخ تر
از فراق دوستان پر هنر

 

[mobina01]

نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود
حال من از اقبال تو فرخنده شود

وز غیر تو هر جا سخن آید به میان
خاطر به هزار غم پراکنده شود