دلنوشته {روزگار تلخ من} اثر •DLNZ کاربر انجمن رمان بوک•

[DLNZ]

و تو گول حرف‌هایش را می‌خوری
هر روز سردتر از دیروز می‌شوی.
گرمای دلت را در میان سرمای زمستانی روزگار، گم می‌کنی
به خاطر چه چیز؟
قدرت؟!
شهرت؟!
و شاید هم
رهایی؟!

 

[DLNZ]

رهایی به خاطر چه؟
شهرت چرا؟!
قدرت به چه درد من و تو می‌خورد؟!
وقتی که خودمان باعث ضعیف شدنمان هستیم!

 

[DLNZ]

روزگار! مگر نمی‌گویند:
"تقدیر توست
سرنوشت دست روزگارست!"
پس چرا تقدیر من را سیاهی فرا گرفته؟!

 

[DLNZ]

بازیگر قابلی هستی؛ ولی
گاهی از سر بی‌توجهی، زندگی‌هایی را
نابود می‌سازی.

 

[DLNZ]

روزگار تلخ من، قلبت هنوز می‌تپد؟!
نه قلب تو سنگی بیش نیست.
سنگ جان ندارد، دارد؟!

 

[DLNZ]

رهایم ساز، از این تقدیر شوم
رهایم ساز، از جنون و دیوانگی!
مگر نمی‌گویند:
"بازیگری تو فوق‌العاده است."
پس بازی کن برایم
بازی انتقام
مرگ
و
خاموشی!

 

[DLNZ]

قلب تپنده‌ی من
نا و نوایی ندارد.
دلش، آرامشی می خواهد بی‌انتها!
روزگار، دل تو هم چنین بود.
دل مهربان تو از سر لطف، کینه‌های بی‌امان انسان‌ها چنین شده است.

 

[DLNZ]

تمام فریادهایم را
در نگاهم خفه کرده‌ام
می‌دانی چرا؟
چرا که فریادهایم فقط، مختص یک نفرست.
باید خودت ببینی
بشنوی
و
بخوانی!

 

[DLNZ]

روزگار! چرا دنیایت تیره است؟!
با دنیایت چه کردی؟
دلت مهربان بود.
نگاهت پر بود از مهر و لطف!
حالا چه شده است؟
چرا دیگر دست نوازش را، به سرنوشت تاریک من نمی‌کشی؟

 

[DLNZ]

دل تو هم بی‌قرار است؟
بی‌قرار مهر و لطف
بی‌قرار کسی که، بدون منت تورا آرام کند.