مجموعه اشعار ریچارد براتیگان

[ZAHHRA]

ما همدیگر را می بینیم، تلاش مان را هم می کنیم،

اما چیزی رخ نمی دهد.

بعد از آن، هر وقت همدیگر را می بینیم

شرمنده ایم و روی مان را از هم بر می گردانیم.​

 

[ZAHHRA]

در شیرینی اش

جایی که زخم های مرا می پیچد

گلی هست که زنبورها از عهده اش بر نمی آیند

برایشان زیادی غنی است

و می توانند بال هایشان را به سالن اپرا

و تمام عسل هایشان را

به نقشه های خسته کننده ی کالیفرنیایی

ناموجود تبدیل کند

خوب که تمام زخم هایم را پیچید

آنها را در کمدی می گذارد که قفسه هایش

بوی شبح دوچرخه می دهند

بعدش من غضب می کنم؛

می خواهم عاطفه اش

در جهت خواسته های من باشد​

 

[ZAHHRA]

اینجا نشسته ام

به عنوان یک خراب کننده ی عشق

به تو فکر می کنم

وای متاسفم. تو را ناراحت کردم

اما کار دیگری نمی توانستم بکنم

چون مجبورم آزاد باشم

شاید همه چیز جور دیگری پیش می رفت

اگر کنار میز مانده بودی

یا از من خواسته بودی با تو بیرون بیایم

تا ماه را تماشا کنیم

به جای آنکه بلند شوی

و مرا با او تنها بگذاری​

 

[ZAHHRA]

گاهی اوقات

زندگی صرفا بر سر قهوه است و

محبت دقیقا می تواند

در یک فنجان قهوه باشد​

 

[ZAHHRA]

هیچ تمبر پستی‌ای نیست که نامه‌ها را

پس بفرستد به انگلستان سه قرن پیش،

هیچ تمبر پستی‌ای که نامه‌ها را برگرداند

تا زمانی که قبر هنوز کنده نشده،

و جان دان ایستاده است و از پنجره

بیرون را تماشا می‌کند،

باران بنا می‌کند به باریدن در این صبحِ آوریل،

و پرندگان در درختان می‌افتند

مثل مهره‌های شطرنج در دستی بازی‌نشده،

و جان دان پستچی را می‌بیند که از خیابان بالا می‌آید،

پستچی بااحتیاطِ تمام گام برمی‌دارد چون چوب‌دستی‌اش

از شیشه است.​