حقوق زندگی یک وکیل

[khani]

10 فرمان وکيل گرفتن
1- به آدم‌ها‌يي که جلوي دادگاه و دادگستري پلاسند و ادعاي وکالت مي‌کنند، اصلا اعتماد نکنيد. اينها معمولا فقط تا «تصميم کبري» خوانده‌اند ولي آن‌قدر که رفته‌اند دادگاه، کمي ‌قانون بلدند و فقط مي‌توانند برايتان دردسر درست ‌کنند و پرونده را بپيچانند! معمولا هم کلاهبردار از آب درمي‌آيند.

 

[khani]

۲- به وکيلتان اعتماد کنيد و از سير تا پياز ماجرا را برايش تعريف کنيد. خجالت بکشيد و پنهان‌کاري کنيد، بعدا برايتان دردسر مي‌شود. وکيل بايد همه چيز را در مورد شما و پرونده بداند.

 

[khani]

۳- براي اينکه از معتبر بودن وکيلتان مطمئن شويد، پروانه وکالتش را ببينيد و خيالتان را راحت کنيد که اصل است. تعارف که نداريد، تقلبي باشد بيچاره مي‌شويد.

 

[khani]

4- کار وکالت در کشور ما تخصصي نيست؛ يعني ما مثلا وکيل متخصص طلاق نداريم اما وکيل‌ها معمولا بسته به علاقه و رشته تحصيلي‌شان در بعضي موضوعات تجربه پيدا مي‌کنند. اگر با پرس‌وجو، وکيل باتجربه‌اي در مورد موضوع پرونده‌تان پيدا کنيد، حسابي به دردتان مي‌خورد.

 

[khani]

5- وکيل همه تلاشش را مي‌کند که رأي دادگاه را به نفع موکلش بگيرد ولي توقع نداشته باشيد که حتما اين‌طوري شود. ممکن است واقعا حق با شما نباشد. نمي‌شود که حق را عوض کرد.

 

[khani]

6- تحصيلات و سابقه کاري از نظر قانون در بيشتر شدن حق‌الوکاله تاثير دارد. سراغ باسواد‌ها و باتجربه‌ها برويد، بهتر است. کمي ‌بيشتر پول خرج کنيد، کارتان زودتر راه مي‌افتد..

 

[khani]

7- اگر حوصله داشتيد، خودتان هم پيگير کارتان باشيد و از وکيل پرس‌وجو کنيد، شايد يادش رفته باشد.

 

[khani]

وکيل‌هايي که نانشان آجر شد
لابد اسمشان را شنيده‌ايد. سوفسطايي‌ها در حقيقت وکيل بودند، البته نه به معني امروزي‌ها. از اين وکيل‌هاي بد بودند.
مي‌گفتند اصلا حقيقت وجود ندارد، هر کي هر چي که فکر مي‌کند، همان حقيقت است. در راستاي همين دُرفشاني‌هايشان هم وکالت مي‌کردند.
هر کي بيشتر پول مي‌داد، حرف او را در دادگاه ثابت مي‌کردند.

 

[khani]

آن‌قدر خوب حرف مي‌زدند و مخاطب را مي‌پيچاندند که در عين حال مي‌توانستند يک مسئله را ثابت کنند و همان مسئله را رد کنند؛ آن‌موقع سقراط بيچاره هي داد مي‌زد که: بابا، ‌اين کار‌ها را به جوان‌ها ياد ندهيد، منحرفشان مي‌کند و از اين حرف‌ها... ولي با شوکران دهانش را بستند.

 

[khani]

ملت هم مي‌گفتند: اِ... اين‌جو رياست؟! و مي‌رفتند هر کاري مي‌خواستند مي‌کردند چون مطمئن بودند که با پول دادن به سوفسطايي‌ها در دادگاه خلافشان توجيه مي‌شود.