بزرگان تاریخ زنی که ملکه ایران شد.

[اولدوز]

انیس الدوله تا زمانی که مهدعلیا زنده بود در کنار او قرار داشت و نامش در حد یک زن حرم فراتر نرفت. اما با مرگ مادر شاه او بلافاصله در جایگاه مهدعلیا نشست و اداره امور حرمسرای ناصرالدین شاه را به دست گرفت.

 

[اولدوز]

تدبیر انیس الدوله در اداره حرم آن چنان چشمگیر بود که حتی فرد منتقدی چون اعتمادالسلطنه نیز به آن اعتراف کرده است و بارها در خاطراتش از کاردانی و کفایت او می نویسد و این که شاه چندین بار از انیس درخواست می کند تا همسر عقدی اش بشود، اما انیس الدوله با زرنگی زنانه این درخواست را به بهانه ای که ساعت سعد زناشویی را از دست بدهد، رد می کرد.

 

[اولدوز]

اعتمادالسلطنه در جایی از خاطراتش با اشاره به بیماری انیس می نویسد که شخصاً دعا می کند تا این زن سلامت بماند تا اساس سلطنت بر هم نریزد: «...انیس الدوله ناخوش است... حرمخانه شاه منحصر به این زن است،... این که من به این زن دعا می کنم بیشتر برای خاطر شاه است که اگر خدای نکرده این زن بمیرد کلیه وضع حرمخانه به هم می خورد.»

 

[اولدوز]

تاج السلطنه فراتر از این او را زنی دوست داشتنی و محترم می دانست. نزدیکی تاج السلطنه با انیس الدوله شاید به خاطر این بود که او زمانی قرار بود به عقد ملیجک در بیاید، اتفاقی که دختر سرکش ناصرالدین شاه با آن مخالفت داشت. این انیس الدوله بود که مقابل ناصرالدین شاه ایستاد و او را از چنین کاری منصرف کرد.

 

[اولدوز]

تاج السلطنه در خاطراتش انیس را این گونه تصویر می کند: «به قدری این زن عاقله [و] با اخلاق بود که با وجود نداشتن صورت خوبی، برای سیرت خوب، او زن اول محترم بود. در این تاریخ که من مذاکره می کنم، او تقریباً سی ساله، قدی متوسء خیلی ساده، آرام، باوقار، سبزه، با صورت معمولی بلکه یک قدری هم زشت، لیکن خیلی با اقتدار.

 

[اولدوز]

تمام زن های سفرای خارجه به منزل او پذیرفته شده، در اعیاد و مواقع رسمی به حضور می رفتند. و این خانم بزرگ محترم اولاد نداشت و مرا برای خود اولاد خطاب کرده، مهر مخصوص نسبت به من داشت. و همین قسم، جمیع خانواده های محترم و نجیب و زن های وزرا و امرا به منزل او پذیرفته می شدند و تمام عرایض اغلب به توسط او انجام گرفته در حضور سلطان عرض و قبول می شد.»

 

[اولدوز]

دکتر فووریه پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که یکی از معدود مردانی بود که از درهای بسته حرم شاهی گذر و با سوگلی شاه از نزدیک دیدار و صحبت کرده بود در کتابش انیس الدوله را ملکه ایران خوانده و می نویسد: «می گویند زنی خیرخواه و زیرک است، به هرحال در لطف و خوش صحبتی او حرفی نمی رود و همه وقت تبسم و خوش احوال است.»

 

[اولدوز]

ناصرالدین شاه روزی که به تیر غیب میرزا رضا کرمانی کشته شد به روایت نوه اش دوستعلی خان معیرالممالک 4 همسر عقدی و 81 همسر صیغه ای داشت که در حرمسرای شاهی در کاخ های سلطنتی بخصوص کاخ گلستان زندگی می کردند و بیشترشان برای خود دم و دستگاهی داشته و نوکر و کلفت هایی برای گذران امور خود و فرزندانشان داشتند.

 

[اولدوز]

این یعنی که طول و عرض حرمسرای ناصرالدین شاهی کم از پدر پدربزرگش فتحعلی شاه نداشت و اداره کردن بی دردسر آن تدبیری می خواست که از پس خود شاه با آن همه امورات مملکتی و سفرهای فرنگی و باقی ماجراها برنمی آمد. تا زمانی که مهدعلیا زنده بود اداره حرم شاهی وظیفه او بود و کسی هم جرات حرف زدن روی حرف مادر شاه را نداشت. اما با مرگ مهدعلیا همه منتظر آشوبی بزرگ در حرمخانه سلطنتی بودند. اما این انیس الدوله بود که نگذاشت این آشوب به پا شود و اداره امور حرم سلطنتی را از لحظه ای که مرگ مادر شاه اعلام شد به دست گرفت.

 

[اولدوز]

انیس الدوله در مراسم مذهبی مانند عید و محرم برنامه های مخصوص به خودش را داشت و شخصاً برنامه هایی را برگزار می کرد. یکی از این جشن های مذهبی جشن تولد شاه بود که باشکوه ترین مهمانی را انیس برگزار می کرد: «انیس الدوله از بانوان سفرا و دیگر بانوان اروپایی مقیم تهران و همسران وزرا و اعیان و اشراف دعوت می کرد و خود حمایل بر سی*ن*ه و نیم تاج بر فرق، غرق در نشان هایی که شاهان کشورهای خارجی برایش فرستاده بودند از میهمانان پذیرایی می کرد.»