- Apr
- 5,475
- 6,423
- مدالها
- 12
ارزش وقت
کسانیکه درانتظار زمان نشسته اندآنرا از دست داده اند
می دانم که همه ی شما جمله ی معروف وقت طلاست را شنیده اید.
ازقدیم این جمله رایج بوده وچون طلاباارزشترین چیزمردم بوده وهست وقت رابه طلانسبت داده اند؛چون وقت خیلی باارزش است.امااکنون ماجمله ای برای نصیحت نمی خواهیم ومی دانیم که وقت باارزش است پس جمله ی وقت طلاست را بایددورانداخت وجایش گفت:وقت، جان است.چون جان انسان برای اوباارزشترین چیزاست پس می توانیم وقت رابه جان تشبیه کنیم.
حالا چرانمی گوییم وقت طلاست؟چون طلارامی توان دربازار پیداکردولی وقت رانمی توان؛پس این جمله غلط است.
برای انسانی که عاقل است واززندگی پندمی آموزد،ثانیه به ثانیه ی زندگی ووقتش برای اوخیلی ارزش دارد.حالاخودرابسنجید.آیاشماانسان عاقل و وقت شناسی هستید؟
برخی خیال می کنندخیلی وقت دارند ولی اینطورنیست.زمان زودمی گذرد.
هرفرددر شبانه روزحداقل هشت ساعت می خوابدپس «یک سوم»عمرمادرخوابمی گذرد!!!
وزمانی ازعمرما دربیماری سپری می شود،به مهمانی وخوردن وراه رفتن می گذردولحظه هایی به بطالت!پس وقت مفیدی که بتوان به پیشرفت خودوجامعه کمک کردخیلی کم است.
بارها شنیده ایم که بزرگان افسوس گذشته ی خودراخورده ومی خواهندبرگردندتافلان کاری را انجام دهند،اما هیچ گاه فرصتی دوباره داده نمی شود.
پس وقت جان است وبایدچون جان دوستش داشت
کسانیکه درانتظار زمان نشسته اندآنرا از دست داده اند
می دانم که همه ی شما جمله ی معروف وقت طلاست را شنیده اید.
ازقدیم این جمله رایج بوده وچون طلاباارزشترین چیزمردم بوده وهست وقت رابه طلانسبت داده اند؛چون وقت خیلی باارزش است.امااکنون ماجمله ای برای نصیحت نمی خواهیم ومی دانیم که وقت باارزش است پس جمله ی وقت طلاست را بایددورانداخت وجایش گفت:وقت، جان است.چون جان انسان برای اوباارزشترین چیزاست پس می توانیم وقت رابه جان تشبیه کنیم.
حالا چرانمی گوییم وقت طلاست؟چون طلارامی توان دربازار پیداکردولی وقت رانمی توان؛پس این جمله غلط است.
برای انسانی که عاقل است واززندگی پندمی آموزد،ثانیه به ثانیه ی زندگی ووقتش برای اوخیلی ارزش دارد.حالاخودرابسنجید.آیاشماانسان عاقل و وقت شناسی هستید؟
برخی خیال می کنندخیلی وقت دارند ولی اینطورنیست.زمان زودمی گذرد.
هرفرددر شبانه روزحداقل هشت ساعت می خوابدپس «یک سوم»عمرمادرخوابمی گذرد!!!
وزمانی ازعمرما دربیماری سپری می شود،به مهمانی وخوردن وراه رفتن می گذردولحظه هایی به بطالت!پس وقت مفیدی که بتوان به پیشرفت خودوجامعه کمک کردخیلی کم است.
بارها شنیده ایم که بزرگان افسوس گذشته ی خودراخورده ومی خواهندبرگردندتافلان کاری را انجام دهند،اما هیچ گاه فرصتی دوباره داده نمی شود.
پس وقت جان است وبایدچون جان دوستش داشت