دلنوشته {سایه‌رِزگ} | اثر •سونی ریپر کاربر انجمن رمان بوک•

["SONIYA]

اثر: سایه‌رِزگ*
به قلم: سونیا ریپر
ژانر: تراژدی، عاشقانه
عضو تیم نظارت ادبی سوم

مقدمه
در این غبارِ زمان، جایی که خاطرات چون برگ‌های پاییزی زیر پای باد سرگردانند، قصه‌ای نهفته است. قصه‌ای از عشقی آتشین و سرنوشتی سنگی، به زبانِ سایه‌ها و سکوت‌ها...

*سایه‌ی زندگی
​

 

[STARLET]

بسمه تعالی

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

["SONIYA]

خلاصه
دختری از تبارِ بلوط، دل به پسری از جنسِ طوفان می‌بازد. عشقی که در میانِ رقصِ گیسوانِ شب و ناله‌ی نی، زاده می‌شود. اما سرنوشت، دامی پنهان گسترده است. آیا این عشق، تابِ رنجِ زمان را خواهد آورد؟ یا در سیاهیِ تقدیر، خاموش خواهد شد؟​

 

["SONIYA]

شوگارِ دالِ آسمو، چی چَشیا تو دِرازِن. دِلم چی بَرفِ سُوز، وِ یادِ تو چَکِنِه. تو چی افتو، وِ کولِم دِریایی، ولی دَسِم نِرسی وِت. ای کاش دَسِم بِرِسی، تا دِ دِلِم دَربِیا.​

شب‌های سیاه آسمان، مثل چشم‌های تو درازند. دلم مثل برف سبز، به یاد تو آب می‌شود. تو مثل آفتاب، به شانه‌ام می‌تابی، ولی دستم به تو نمی‌رسد. ای کاش دستم می‌رسید، تا از دلم دربیاید.​

 

["SONIYA]

هَر شو دِ خیالِم، دَس وِ دَسِ تو می گیرِم. دِ باغا رَتِم، وِلاتِ دِلِم. بَهار اِ هومایَه، ولی دِلِم هَنی پاییزه. تو کو هِنی نِیاهی، تا دِلِم بَهار با.​

هر شب در خیالم، دست در دست تو می‌گیرم. در باغ‌ها رفتم، به سرزمین دلم. بهار دارد می‌آید، ولی دلم هنوز پاییز است. تو کی هنوز نمی‌آیی، تا دلم بهار شود.​

 

["SONIYA]

دِ ویرِم نَمِیره، او روزیا کِه دَسِم دِ دَسِت بی. چی قاصِدِ خوش خَوَر، دِلِم پُر بی دِ شادی. ولی افسوس، قاصِدِ رَت و خَوَر نِیاورد. چی بیدِ مَجنون، دِ ویرِ تو مَندِم.​

از یادم نمی‌رود، آن روزهایی که دستم در دستت بود. مثل قاصد خوش خبر، دلم پر بود از شادی. ولی افسوس، قاصد رفت و خبر نیاورد. مثل بید مجنون، در یاد تو مانده‌ام.​

 

["SONIYA]

آخِر شُو رَسی، وِلاتِ غَم دِ دِلِم پَهنا بی. دِ چَشِم اَسرِ مِیا، چی بارو دِ آسِمو. تو چی اَفتو، دِ دور دِریایی، ولی دِلِم سیت تنگه. کاشکی بیاهی، تا دِلِم آروم با.​

آخر شب رسید، سرزمین غم در دلم پهناور شد. از چشمم اشک می‌آید، مثل باران از آسمان. تو مثل آفتاب، از دور می‌تابی، ولی دلم برایت تنگ است. کاشکی بیایی، تا دلم آرام شود.​

 

["SONIYA]

دِ خیالِم می بینِم، کِه دَسِم دِ دَسِت گِرِتِم. دِ باغا رَتِم، وِلاتِ دِلِم. صِدایِ تو میایَه، چی شُرشُرِ اُو. ولی هَنی دِلِم غَم داره، تا تو بیایی.​

در خیالم می‌بینم، که دستم را در دستت گرفتم. در باغ‌ها رفتم، به سرزمین دلم. صدای تو می‌آید، مثل شرشر آب. ولی هنوز دلم غم دارد، تا تو بیایی.​

 

["SONIYA]

چَشیا مِه وِ رَه، دِلِم پُر دِ اُمید. شایَد اِمشو بیاهی، دِ باغا دِریایی. چی سِتارَه دِ آسِمو، نِشونِت دِهِم. ولی افسوس، شُو رَت و تو نِیاهی.​

چشم‌های من به راه، دلم پر از امید. شاید امشب بیایی، در باغ‌ها بتابی. مثل ستاره در آسمان، نشانت دهم. ولی افسوس، شب رفت و تو نیامدی.​

 

["SONIYA]

دِ دِلِم یِه دَردی دارِم، چی کوهِ گِرو*ن. نَمِ دونِم چِه باکِم، ولی سیت بی قرارِم. چی مَرغِ بال شِکَه، دِ هُنایِ تو مَندِم. بیا تا بال بِگِرِم، دِ آسِمو پَرواز کُنِم.​

در دلم یک دردی دارم، مثل کوه گران. نمی‌دانم چه بگویم، ولی برایت بی‌قرارم. مثل مرغ بال شکسته، در هوای تو مانده‌ام. بیا تا بال بگیرم، در آسمان پرواز کنم.​