دلنوشته {سایه‌های ناتمام} | اثر •سونیا کاربر انجمن رمان بوک•

[RPR"]

مرگ را در دلِ زمان دیدم، ثانیه‌هایی بی‌توقف.
هر لحظه، گامی بود به سوی ناپیدا.
او را در دلِ ساعت نوشتم، عقربه‌ای بی‌جهت.
با هر تیک، تردیدم بیشتر شد.
مرگ را در دلِ زمان گم کردم و جاودانگی را یافتم.​

 

[RPR"]

او را در دلِ تنهایی دیدم، سایه‌ای بی‌صدا.
هر خلوت، آغوشی بود برای نبودن.
مرگ را در دلِ سکوت نوشتم، فریادی بی‌صدا.
با هر لحظه‌ی بی‌ک.س، او را لم*س کردم.
مرگ را در دلِ تنهایی بو*سیدم و آرام شدم.​

 

[RPR"]

مرگ را در دلِ آغو*ش دیدم، گرمایی بی‌جان.
هر بوسه، وداعی بود با بودن.
او را در دلِ عشق نوشتم، پایانِ بی‌آغاز.
با هر ضربان، فاصله‌ام با او کم شد.
مرگ را در دلِ دوست داشتن دفن کردم و هنوز عاشق بودم.​

 

[RPR"]

مرگ را در دلِ راه دیدم، هم‌قدمِ بی‌صدا.
هر سنگ، نشانی بود از عبوری خاموش.
او را در دلِ مسیر نوشتم، بی‌نقشه و بی‌جهت.
با هر گام، سایه‌اش بلندتر شد.
مرگ را در دلِ سفر جا دادم و مقصد را گم کردم.​

 

[RPR"]

او را در دلِ پنجره دیدم، منظره‌ای بی‌رنگ.
هر قاب، تصویری بود از نبودن.
مرگ را در دلِ افق نوشتم، خطی میان بودن و ناپدیدی.
با هر نگاه، فاصله‌ام با او محو شد.
مرگ را در دلِ چشم‌انداز بو*سیدم و جهان خاموش شد.​