معرفی کتاب سبک شخصی در رمان

[Tara Motlagh]

کتاب: سبک شخصی در رمان
نویسنده: ریچارد گودمن، فیلیپ ک. جیسون
مترجم: حبیب یوسف زاده
انتشارات: سوره مهر
سال انتشار: ۱۴۰۰
تعداد ص: ۱۶۸

 

[Tara Motlagh]

معرفی کتاب سبک شخصی در رمان

کتاب سبک شخصی در رمان نوشتهٔ ریچارد گودمن و فیلیپ ک. جیسون و ترجمهٔ حبیب یوسف زاده است و انتشارات سوره مهر آن را منتشر کرده است. این کتاب نکته‌های کاربردی برای نویسندگی به سبک خودتان را به شما ارائه می‌دهد.

 

[Tara Motlagh]

درباره کتاب سبک شخصی در رمان

نویسندگان خلاق روزی متوجه می‌شوند زبان تنها دوستی است که هرگز آن‌ها را تنها نخواهد گذاشت. لحظه‌ای هست که نویسندگان درمی‌یابند قرار نیست به‌تنهایی سفر کنند. بلکه هم‌سفری باوفا و شگفت‌انگیز همراهشان خواهد بود: واژه‌ها.

 

[Tara Motlagh]

زبان متعلق به هیچ‌ک.س نیست. هر شخصی در هر جای دنیا که متولد می‌شود، زبان را به ارث می‌برد. زبان موهبتی عظیم، پیچیده و پایان‌ناپذیر است. کتاب سبک شخصی در رمان ادای احترامی به این موهبت بزرگ است. هر کدام از فصل‌های آن تلاشی برای نمایاندن عمق، نجابت، قدرت و شکوه زبان ماست و اشاراتی هستند در باب قابلیت‌های آن.

 

[Tara Motlagh]

نویسنده‌ها عاشق کلمات‌اند و به زبان عشق می‌ورزند. بااین‌حال، نمی‌توانند غنی‌تر از زبانی باشند که با آن می‌نویسند. حتی بزرگ‌ترین نویسنده‌ها هرگز نمی‌توانند به زبان تسلط کامل پیدا کنند.

 

[Tara Motlagh]

از هنگامی‌که مردان و زنان قلم بر کاغذ نهاده یا تایپ کرده‌اند، با امواج سرکش اقیانوسِ زبان دست به گریبان بوده‌اند. به‌ویژه نویسندگان که مصائب کم‌وبیش همانندی داشته‌اند. به این ترتیب، نویسندگان هر عصری، کوچک و بزرگ، از طریق کتاب‌ها با نویسندگان پیش از خود ارتباط دارند. کار نویسندگان حفظ این ارتباط است. این مزیت نامحسوس و بی‌اندازه الهام‌بخشی است که هر روز با شکوه و عظمت زبان سروکار داشته باشیم. کتاب سبک شخصی در رمان تلاشی است برای پیداکردن این مسیر و رسیدن به سبک شخصی.

 

[Tara Motlagh]

خواندن کتاب سبک شخصی در رمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند به سبک منحصربه‌فرد خود در نویسندگی برسند پیشنهاد می‌کنیم.

 

[Tara Motlagh]

بخشی از کتاب سبک شخصی در رمان

«زبان متشکل از صداهایی است که با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنیم. به بیان دیگر، مجموعه‌ای از صداهای قاعده‌مند و دارای الگوست. یا صداهایی حامل معنی. هر چه که هست، چیزی بیش از صدا نیست. وقتی به حرف‌های من گوش می‌کنید، صداها را می‌شنوید. صداهایی متغیر همراه با وقفه. با تأکید و در بردارنده نوعی آهنگ.

 

[Tara Motlagh]

در نوشتن نیز، آهنگی که نویسنده با واژه‌ها پدید می‌آورد، در جذب مخاطب به نثر او اهمیت زیادی دارد. وقتی نثری را می‌خوانیم، به نوعی در حال گوش‌دادن به آن هستیم. چنانکه اِئودورا وِلتی در کتاب آغازهای یک نویسنده آورده است: «از همان کودکی وقتی چیزی را برایم می‌خواندند، شروع می‌کردم به خواندن آن برای خودم. هرگز سطری را نخوانده‌ام که نشنیده باشم. همین‌طور که نگاهم روی جمله‌ها می‌لغزید، ندایی درونی آن را برایم می‌خواند.»

 

[Tara Motlagh]

در واقع آنچه نویسندگان را از همدیگر متمایز می‌کند، دلایل مختلفی دارد که یکی از آن‌ها صدایی است که با واژه‌های روی کاغذ ایجاد می‌کنند. صدایی که ریموند کارور روی صفحه کاغذ پدید می‌آورد با صدایی که هنری جیمز پدید می‌آورد، به کلی فرق دارد؛ به عبارت دیگر، یک جمله بسیار فراتر از اطلاعاتی است که منتقل می‌کند.