معرفی کتاب سبک شخصی در رمان

[Tara Motlagh]

جین کاکتئو این مفهوم را به گونه دیگری بیان کرده و گفته است، قبل از آنکه حتی یک کلمه خواندن بلد باشد، فقط با گوش‌کردن به آهنگ نوشته‌های شکسپیر، می‌توانست بفهمد که او نویسنده بزرگی است. در بالاترین سطح، صدایی که نویسنده روی کاغذ ایجاد می‌کند، نوعی موسیقی است. از این روی می‌توان گفت یک نوشته، نوعی نُت موسیقی است که همه می‌توانند بخوانند.

 

[Tara Motlagh]

در این نوع موسیقی به جای علایم معمول نُت‌نویسی همچون باس، تِنور، آکورد و غیره، از حروف و کلمات استفاده می‌شود و روش‌های زیادی برای کنترل صدای کلمات وجود دارد. بعضی از این روش‌ها ظریف هستند و برای چیره‌شدن بر آن‌ها تمرین زیادی لازم است. همان‌طور که برای تسلط به نواختن یک ساز به زمانی طولانی نیاز است. نحوه چینش واژه‌ها در یک جمله، می‌تواند صدا یا آهنگ خروجی آن را تعیین کند، اما خود آن جمله هم نمی‌تواند مستقل از متن باشد و در ارتباط با سایر جمله‌هاست.

 

[Tara Motlagh]

بنابراین موسیقی انفرادی آن- مثل سازی در یک ارکستر بزرگ- در نوای فراگیرتر یک پاراگراف ادغام می‌شود. یکی دیگر از تعیین‌کننده‌های موسیقی یک متن، نحوه نقطه‌گذاری جملات است؛ به‌طور مثال، من. با. استفاده از. همین. نقطه. کوچک. می‌توانم. شما. را. وادار. کنم. این متن. را. با. سرعتی که. دوست. دارم. بخوانید.

 

[Tara Motlagh]

در حقیقت، زبان یک ساز موسیقی بزرگ است. سازی متشکل از واژه‌ها که به نوبه خود از هجاهای مختلف پدید آمده‌اند. هجاهایی که برخی با تأکید و برخی بدون تأکید و فشار ادا می‌شوند. واژه‌ها و تأکیدها به نحوی ترکیب می‌شوند که آهنگ خاصی پدید بیاورند. شروع سمفونی پنجم بتهوون را در نظر بگیرید: دا دا دا دا. این سمفونی بیشتر شور و حال خود را مدیون فشارِ سنگین روی نُت آخر است.

 

[Tara Motlagh]

برخلاف آنچه مولیر در نمایش‌نامه «خسیس» از زبان شخصیت بورژوای داستان نقل می‌کند، ما با استفاده از هجاهای مؤکد و غیرمؤکد، اغلب به صورت شعر- موزون یا سپید- حرف می‌زنیم. موسیقی نثر، در نوع خود، همان تنوع، گستردگی، زیر و بم و حس و حال آهنگ‌هایی را دارد که با ساز نواخته می‌شوند.»