بی‌مهرگان ستاره دریایی

[DELVAN.]

ستاره‌های دریایی از دورهٔ اردویسین، مربوط به دوران دیرینه‌زیستی یعنی حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش تا کنون در اقیانوس‌ها و دریاها زندگی می‌کنند. معمولاً در دریاها و اقیانوس‌هایی که دارای شوری طبیعی هستند در اعماق زیاد یا آب‌های ساحلی و در محدودهٔ جزر و مد یافت می‌شوند. به همین دلیل اغلب پس از عقب‌نشینی دریا هنگام جزر می‌توان آن‌ها را روی سواحل مشاهده کرد.[۲]

 

[DELVAN.]

در آب‌های شیرین هرگز نمی‌توان یک ستارهٔ دریایی پیدا کرد، زیرا آن‌ها با زندگی در آب شیرین سازگاری ندارند و در آب‌های کم شور یا بی‌نهایت شور نیز نمی‌توانند زندگی کنند. به عنوان مثال در دریای خزر یا دریاچه‌های داخلی ایران هیچ گونه‌ای از ستاره‌های دریایی وجود ندارد. در عوض در خلیج فارس چند گونه از آن‌ها یافت می‌شود. این نشان می‌دهد که ستاره‌های دریایی در طول ۴۰۰ میلیون سال زندگی خود نتوانسته‌اند با شرایط شوری اندک سازش کنند و به همین خاطر همیشه در دریاها و اقیانوس‌های دارای شوری ۳۵ در هزار یافت می‌شوند.[۲]

 

[DELVAN.]

عمومی‌ترین صفت‌های جانوران که طی مراحل رشد نیز پیش از همه ظاهر می‌شود، تراز ساختمانی آن‌هاست. همهٔ جانوران زندگی را از یک یاخته آغاز می‌کنند و برخی از تراز بافت بالاتر نمی‌روند، اما بقیهٔ آن‌ها از این تراز می‌گذرند و بدن پیچیده‌تری می‌یابند. بدین ترتیب جانوران را صاحب دو شعبه رده‌بندی در نظر می‌گیرند. در شعبهٔ شبه جانوران، بالاترین تراز ساختمانی را بافت تشکیل می‌دهد. این شعبه فقط شاخهٔ اسفنج‌ها را شامل می‌شود. همهٔ جانوران دیگر که به شعبهٔ هوپس‌زیان تعلق دارند، با داشتن اندام و دستگاه مشخص می‌شوند.

 

[DELVAN.]

دومین صفت عمومی که پس از تراز ساختمانی در حین رشد جانوران ظاهر می‌شود، نوع تقارن آن‌هاست. در ابتدا جنین همهٔ جانوران دارای تقارن شعاعی یعنی به صورت کره‌ای توپر یا توخالی و متشکل از تعدادی سلول است. بعضی از گروه‌های جانوری مانند عروس دریایی این تقارن شعاعی را تا مرحلهٔ بلوغ حفظ می‌کنند،

 

[DELVAN.]

اما در بقیه پس از مدتی جنین تقارن شعاعی ثانویه (مانند ستارهٔ دریایی) یا تقارن دو طرفی می‌یابد و کرمک و جانور بالغ حاصل از آن‌ها نیز معمولاً همین نوع تقارن را نگه می‌دارند. بر همین اساس شعبهٔ هوپس‌زیان را می‌توان به دو دسته دارای تقارن شعاعی (Radiata) و دارای تقارن دو طرفی (Bilateria) تقسیم‌بندی کرد.

 

[DELVAN.]

هر گونه فضا یا حفرهٔ عمومی که کاملاً توسط بافت‌های میان‌پوستی و به ویژه توسط پرده‌های صفاقی احاطه شده باشد، سلوم (Coelom) نام دارد؛ بنابراین جانوران دارای سلوم را متعلق به گروه سلومات‌ها، می‌دانند. سلوم دارای اقسام مختلفی است که یکی از انواع آن‌ها آنتروسل‌ها هستند و در فوق شاخه‌ای که خارتنان و طنابداران را شامل می‌شود، دیده می‌شوند. در این حالت مزودرم به صورت یک کیسهٔ جانبی در می‌آید که از آندودرم منشأ می‌گیرد.

 

[DELVAN.]

این کیسه‌ها بعداً از درون‌پوست (آندودرم) جدا و مستقل می‌شوند، اما بخش درونی آن‌ها هنوز به دستگاه گوارش متصل است و بخش بیرونی آن‌ها در امتداد دیوارهٔ بدن واقع می‌شود. از آنجا که میانپوست (مزودرم) و سلوم از لولهٔ گوارش بعدی (آنترون) مشتق می‌شود، حفرهٔ عمومی را آنتروسل و جانور صاحب چنین حفره‌ای را آنتروسلومات می‌نامند.

 

[DELVAN.]

بیشتر با داشتن دستگاه و تقارن دو طرفی پس از طی مراحل جنینی، مشخص می‌شوند. بیشتر جانوران دارای تقارن دو طرفی، این نوع تقارن را حفظ می‌کنند، اما در چند گروه مانند ستارهٔ دریایی، در حین تغییر شکل و تبدیل شدن به به حالت بالغ، صاحب تقارن شعاعی ثانویه می‌شوند.

 

[DELVAN.]

پنج یا بیش از پنج بازو که از بخش مرکزی بدن این ماهی بیرون زده‌اند، تقارنی شعاعی را در بدن را این جانور به وجود آورده‌اند. در حقیقت گفته می‌شود که بدن نیاکان ستاره‌ماهی‌ها تقارن دو طرفه‌ای داشته‌اند که ستاره‌های دریایی امروز هم بقایایی از همان ساختار بدنی را حفظ کرده‌اند. چنین جانوران بالغی همانند جانوران دارای تقارن شعاعی، کم‌تحرک، ساکن و بدون سر می‌شوند

 

[DELVAN.]

این جانوران دریازی هستند. لارو تقارن دو جانبی دارد. در مراحل نخستین رشد، دارای پروتوسل، مزوسل و متاسل هستند. جانور بالغ تقارن ۵ شعاعی دارد. اسکلت داخلی آهکی و دستگاه گردش آب سلومی دارند. دارای ۶٬۰۰۰ گونه هستند. جز دوتروستوم‌ها طبقه‌بندی می‌شوند. دوتروستوم‌ها، جانورانی هستند که در آن‌ها نخستین سوراخ حفرهٔ گوارشی جنینی، مخرج را تشکیل می‌دهد و سوراخ دومی و بعدی دهان را می‌سازد.