فلسفی سخنان حسین پناهی

[ادوارد کلاه به سر]

پنجره را باز کن

و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر

خوشبختانه

باران ارث پدر هیچکس نیست

 

[ادوارد کلاه به سر]

کودکی ام را دوست داشتم

روز هایی که به جای دلم

سر زانوی هایم زخمی بود …

 

[ادوارد کلاه به سر]

من تعجب می کنم

چطور روز روشن

دو ئیدروژن

با یک اکسیژن؛ ترکیب می شوند

و آب از آب تکان نمی خورد !

 

[ادوارد کلاه به سر]

نیم ساعت پیش ،
خدا را دیدم قوز کرده با پالتوی مشکی بلندش
سرفه کنان در حیاط از کنار دو سرو سیاه گذشت
و رو به ایوانی که من ایستاده بودم آمد ،
آواز که خواند تازه فهمیدم ،
پدرم را با او اشتباهی گرفته ام !

 

[ادوارد کلاه به سر]

ما چیستیم؟

جز مولکولهای فعال ذهن زمین

که خاطرات کهکشان ها را

مغشوش می کند

 

[ادوارد کلاه به سر]

اجازه … ! اشک سه حرف ندارد … ، اشک خیلی حرف دارد!!!

 

[ادوارد کلاه به سر]

لنگه های چوبی درب حیاطمان گرچه کهنه اند و جیرجیر می کنند
ولی خوش به حالشان که لنگه ی همند…

 

[ادوارد کلاه به سر]

بهزیستی نوشته بود:

شیر مادر, مهر مادر, جانشین ندارد ، شیر مادر نخورده مهر مادر پرداخته شد
پدر یک گاو خرید
و من بزرگ شدم
اما هیچکس حقیقت من را نشناخت
جز معلم ریاضی عزیز ام
که همیشه می گفت:
گوساله ، بتمرگ

 

[ادوارد کلاه به سر]

صـدای پای تو که می روی ، صـدای پای مــرگ که می آید . . . .

دیـگر چـیـزی را نمی شنوم …!

 

[ادوارد کلاه به سر]

این جهانی که همش مضحکه و تکراره

تکه تکه شدن دل چه تماشا داره