فلسفی سخنان حسین پناهی

[ادوارد کلاه به سر]

به من بگویید

فرزانگانِ رنگ بوم و قلم

چگونه خورشیدی را

تصویر می کنید

که ترسیمش

سراسر خاک را

خاکستر نمی کند؟

 

[ادوارد کلاه به سر]

با قطار بیا جنوب و آن جا پیاده شو…. !

هر کجا بابونه‌یی دیدی بو کن من اونجام …!

 

[ادوارد کلاه به سر]

این روزها “بــی” در دنیای من غوغا میکند!

بــی‌ک.س ، بــی‌مار ، بــی‌زار ، بــی‌چاره بــی‌تاب ، بــی‌دار ، بــی‌یار ،

بــی‌دل ، بـی‌ریخت، بــی‌صدا ، بــی‌جان ، بــی‌نوا

بــی‌حس ، بــی‌عقل ، بــی‌خبر ، بـی‌نشان ، بــی‌بال ، بــی‌وفا ، بــی‌کلام

،بــی‌جواب ، بــی‌شمار ، بــی‌نفس ، بــی‌هوا ، بــی‌خود،بــی‌داد ، بــی‌روح

، بــی‌هدف ، بــی‌راه ، بــی‌همزبان

بــی‌تو بــی‌تو بــی‌تو……

 

[ادوارد کلاه به سر]

دیوار ها برای کوبیدن سر ناز کند

گریزی نیست

اندوه به دل ما گیر سه پیچ داده است

باید سر را به بیابان ها گذاشت !!

 

[ادوارد کلاه به سر]

بی تو
نه بوی خاک نجاتم داد
نه شمارش ستاره ها تسکینم
چرا صدایم کردی
چرا ؟
سراسیمه و مشتاق
سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی
نشان به آن نشان
که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت
و عصر
عصر والیوم بود
و فلسفه

 

[ادوارد کلاه به سر]

اشکهای من از غصه نیست، فقط

چشمهای من خجالتیست

چشمانم به وقت دیدنت عرق می کند

اما

تو این را باور نکن

غصه از اشکهای من می بارد

 

[ادوارد کلاه به سر]

در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟

 

[ادوارد کلاه به سر]

شناسنامه

من حسین ـَـم

پناهی ام

من حسینم , پناهی ام

خودمو می بینم

خودمو می شنفم

تا هستم جهان ارثیه بابامه….

سلاماش و همه عشقاش و همه درداش , تنهائیاش

وقتی هم نبودم مال شما…

اگه دوست داری با من ببین , یا بذار باهات ببینم

با من بگو یا بذار باهات بگم

سلامامونو , عشقامونو , دردامونو , تنهائیامونو

ها؟!

 

[ادوارد کلاه به سر]

اینجا در دنیای من گرگ ها هم افسردگی مفرط گرفته اند دیگر گوسفند نمی درند به نی چوپان دل می سپارند و گریه میکنند……

 

[ادوارد کلاه به سر]

وقتی کسی اندازت نیست

دست بـه اندازه ی خودت نزن…