داستان کوتاه [سوم شخصِ کاذب] اثر «ترنج کاربر انجمن رمان بوک»

[ترنج]

&یا خالق اشرف مخلوقات&
نام داستانک: سوم شخصِ کاذب
به قلم: سیده فاطمه موسوی (*ترنج)
ناظر: @حسناع
ژانر: تراژدی، معمایی
خلاصه:
او نه اول ماجراست، نه آخر ماجرا. او فقط یک سوم شخص و روایت‌گر است، نه بیش و نه کم ولی پایش به ماجرا خرده خرده باز می‌شود. او به ذهن خود القاء می‌کند تتها و تنها یک سوم شخص و نویسنده است نه چیز دیگری!
اما همین نویسنده، تبدیل به یک... .

 

[آریانا]

-به‌نام‌یزدان-

درود خدمت شما نویسنده عزیز و ارجمند.

🚫قوانین تاپیک داستان کوتاه🚫
⁉️داستان کوتاه چیست؟⁉️

قبل از ارسال پارت تاپیک آموزشی درست نویسی را با دقت مطالعه کنید.
درست نویسی- مطالعه این آموزشات اجباری است.

مدیران در صورتی که متوجه اشکالات شما در درست نویسی شوند برای شما ناظر تعیین می‌کنند.

شما می‌توانید با ارسال دو پارت ابتدایی اثر تاپیک نقد کاربران ایجاد کنید.
پس از ارسال پست اول، از کاربران بخواهید تا نظرات خود را در قالب نقد درباره هر جز از اثر بازگو کنند.
«درخواست نقد توسط کاربران»

پس از ارسال ۱۰ پارت از داستان کوتاه خود، درخواست جلد دهید.
«درخواست جلد»

چنان‌چه قصد دارید اثرتان را با تیزر تبلیغ کنید، درخواست تهیه کلیپ توسط تیم تدوین دهید.
«درخواست تیزر»

بعد از ارسال حداقل ۲۰ پارت از اثر خود درخواست نقد شورا دهید.
«درخواست نقد شورا»

پس از ۲۵ پارت درخواست تگ و تعیین سطح اثر خود دهید.
«درخواست تگ»

توجه داشته باشید برای اعلام پایان اثر خود باید داستان کوتاه شما ۳۰ پست را دارا باشد.
«اعلام پایان داستان کوتاه»

×تیم مدیریت بخش کتاب×​

 

[ترنج]

مقدمه:
زندگی، جلگه و کوه دارد. پستی و بلندی و فراز و نشیب‌هایی که ما را با خود همراه می‌کند.
ولی ما نمی‌توانیم خود را با آن‌ها همراه کنیم! چه بسا کسانی ‌که از اوج سقوط کردند و شکستند، بریدند، ناامید شدند و... ناامید کردند!
صحت زندگی را قدر باید دانست. و به قول سهراب سپهری:
- و خدایی که در این نزدیکی‌ست،
لای این شب‌بوها، پشت آن کاج بلند
روی آگاهی آب
روی قانون گیاه!

و خدایی که در این نزدیکی‌ست...

 

[ترنج]

بِسمِ ربِّ لوح و قَلَم
شیرقهوه‌ام را مزه‌مزه می‌کنم و به نقشه‌ی روبه‌رو خیره می‌شوم. چشمانم را ریز می‌کنم و می‌گویم:
- خب! چقدر باید بابتش بپردازم؟
آن صدای متعلق به خانم غریبه‌ی روبه‌رویم می‌گوید:
- توانش رو نداری.
حرصی می‌شوم و ماگ سفید رنگ را را روی میز چوبی جلویم می‌کوبم. از پشت دندان‌های قفل شده‌ام می‌غرم:
- شما من رو ناتوان می‌بینی.
صدای قهقهه‌اش کل کلبه‌ی چوبی را برمی‌دارد.
دست‌هایش را حایل میز چوبی می‌کند و بلند می‌شود. درحالی که نقشه را تا می‌زند، می‌گوید:
- من نگفتم تو ناتوانی. اگر ناتوان بودی به سمتت نمی‌اومدم. من سراغ فرد اشتباه نمیرم. تو به این نقشه نیازی نداری و درضمن! جاش پیش من امن‌تره.
نقشه برای من تنها و تنها یک وسیله‌ی جانبی‌ست و با مسیریابی که من دارم، نبودش هم دردسرساز نیست. ولی منظورش از جمله‌ی توانش را نداری چه بود؟ درحالی که قدم‌هایش را به سمت در خروجی کلبه‌ی ۲۰ متری کوچک کج می‌کند می‌گوید:
- اگر می‌خوای منظورم رو بدونی، باید بگم که این نقشه قیمتش از ۲ میلیارد بیشتره.
لبه‌ی کلاهش را مثل همیشه برای ندیده شدن چهره‌اش پایین می‌آورد گرچه، همیشه همین‌گونه است و من هم تا به حال چهره‌اش را ندیده‌ام. خشکم می‌زند. دو میلیارد؟ حال، من تنها روی صندلی چوبی که حدود ۵۰ سال قدمت دارد نشسته‌ام و به سخنانش می‌اندیشم. چرا من؟ وقتی که جوابی برای سوالم نمی‌دانم، بیش از بیش آشفته می‌شوم.
صدای رعد و برق، رشته‌ی افکارم را از هم می‌درد. سال‌هاست که دیگر نه از رعد و برق، نه از تاریکی و نه از تنهایی نمی‌ترسم. من به آغوش سرد جنگل عادت کرده‌ام. آه سردی می‌کشم و یکی دفترهایی که سال‌هاست همدمم شده‌اند را بیرون می‌کشم تا دیگر تنها نباشم.

 

[MHP]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.​

[..کادر مدیریت بخش کتاب..]​

​

 

[HAN]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.​

[..کادر مدیریت بخش کتاب..]​