پزشکی سیتومگالوویروس

[وِیان؛]

"راه های انتقال ویروس سیتومگالوویروس"
اگر بعد از تماس با مایعات بدن فرد آلوده، چشم‌ها، قسمت داخلی بینی یا دهان خود را لمس کنید.
مادر آلوده می‌تواند ویروس را قبل یا هنگام تولد به نوزاد منتقل کند. اگر برای اولین بار در دوران بارداری مبتلا شوید، خطر انتقال ویروس به نوزاد بیشتر است.
- پیوند اعضا، مغز استخوان، سلول‌های بنیادی یا تزریق خون
- شیر مادر آلوده

 

[وِیان؛]

"عوارض ویروس سیتومگالوویروس"
عوارض ویروس سیتومگالوویروس بسته به سلامت کلی شما و زمان عفونت متفاوت است. این عوارض در افراد مختلف شامل موارد زیر می‌شوند:
ـ ــ

 

[وِیان؛]

بزرگسالان سالم
به ندرت، ویروس سیتومگالوویروس باعث ایجاد مونونوکلئوز در بزرگسالان سالم می‌شود. سایر عوارض نادر برای بزرگسالان سالم، شامل مشکلات دستگاه گوارش، کبد، مغز و سیستم عصبی است.

 

[وِیان؛]

افرادی با سیستم ایمنی ضعیف
عوارض عفونت ویروس سیتومگالوویروس می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

- از دست دادن بینایی، به دلیل التهاب لایه حسگر نور چشم
- مشکلات دستگاه گوارش شامل التهاب روده بزرگ (کولیت)، مری و کبد (هپاتیت)
- مشکلات سیستم عصبی، از جمله التهاب مغز (آنسفالیت)
- پنومونی

 

[وِیان؛]

نوزادان مبتلا به ویروس سیتومگالوویروس
نوزادی که مادرش برای اولین بار در دوران بارداری به ویروس سیتومگالوویروس آلوده شده است، احتمال بیشتری دارد که عوارضی را تجربه کند. عوارض برای نوزاد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

- از دست دادن شنوایی
- ناتوانی ذهنی
- مشکلات بینایی
- تشنج
- عدم هماهنگی
- ضعف یا مشکلاتی در استفاده از ماهیچه‌ها

 

[وِیان؛]

"روش تشخیص سیتومگالوویروس"
1- آزمایش خون و ادرار: این‌ها شامل آنتی ژن سیتومگالوویروس، کشت ویروس، یا آزمایش مولکولی است. آزمایش های سرولوژیکی به دنبال آنتی بادی IgM و IgG هستند که برای سیستم ایمنی بدن ترشح می‌شوند.
2- بیوپسی: پزشک نمونه کوچکی از بافت روده، مری یا ریه را برداشته و زیر میکروسکوپ به آن نگاه می‌کند.
3- آزمایش چشمی: برای بررسی وجود التهاب در شبکیه چشم
4- آزمایش های تصویربرداری: آزمایش‌هایی مانند سی تی اسکن، برای بررسی تغییرات در ریه‌ها یا مغز است.

 

[وِیان؛]

"راه های درمان سیتومگالوویروس"
هنگامیکه به دلیل سیتومگالوویروس دچار مشکل در شبکیه می‌شوید، پزشک ممکن است به مدت چند هفته داروهای قوی را به صورت داخل وریدی تزریق کند. به این روش درمان القایی گفته می‌شود. بعد از مدتی ممکن است پزشک به شما استفاده از قرص را پیشنهاد بدهد. اگر بینایی شما در خطر باشد، باید دارویی‌هایی را به چشم تزریق کنید.
ـ ــ ـ
داروهایی مثل سیدوفوویر، گانسیکلوویر و والگانسیکلوویر تجویز می‌شوند. اگر مبتلا به HIV پیشرفته هستید، این داروها عموماً نمی‌توانند بیماری را درمان کنند، اما می‌توانند آن را کنترل کنند. در حال حاضر هیچ درمانی برای سیتومگالوویروس وجود ندارد. این ویروس در بدن شما غیر فعال می‌ماند و بعداً می‌تواند مشکلات بیشتری ایجاد کند. این فعال سازی بیشتر در افرادی که پیوند سلول‌های بنیادی و اندام انجام داده‌اند، شایع است.

 

[وِیان؛]

چشم انداز شما به سلامت کلی شما بستگی دارد. در افرادی که سیستم ایمنی قوی دارند، علائم سیتومگالوویروس تقریباً همیشه خود به خود برطرف می‌شوند. اگر ویروس مادرزادی باشد، می‌تواند اثرات مادام العمر داشته باشد. این خطرات زمانی بیشتر می‌شوند که مادر اولین عفونت سیتومگالوویروس را در دوران بارداری داشته باشد. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، احتمالا تا پایان عمر به درمان نیاز داشته باشید تا از عوارض آن جلوگیری کنید.

 

[وِیان؛]

جلوگیری از ویروس سیتومگالوویروس
رعایت بهداشت بهترین راه پیشگیری از سیتومگالوویروس است. بنابراین شما باید این اقدامات احتیاطی را انجام دهید:
.
" 1 - در روز چندین بار دستان خود را بشویید. از آب و صابون به مدت ۱۵ تا ۲۰ ثانیه استفاده کنید، به ویژه اگر با کودکان خردسال یا پوشک، بزاق یا سایر ترشحات دهانی آن‌ها تماس دارید. این امر به ویژه در صورت حضور کودکان و برای مراقبت از آن‌ها بسیار مهم است.

 

[وِیان؛]

" 2 - هنگام بوسیدن کودک از تماس با اشک و بزاق وی خودداری کنید. برای مثال به جای بوسیدن لب کودک، پیشانی او را ببوسید. این امر به ویژه در صورت بارداری اهمیت دارد.