دلنوشته {سیوجین} اثر •FROSTBITE کاربر انجمن رمان بوک•

[FROSTBITE]

زندگی فشار می‌آورد؛ راه‌ها باریک و پیچیده بودند.
هژار میان جمعیت تنها ایستاده بود؛ گویی هیچ‌ک.س او را نمی‌دید.
هر روز آزمایشی تازه بود که روحش را به چالش می‌کشید.
سایه‌ها همراهش بودند، و سکوت تنها پاسخِ دنیا بود.
لحظه‌ها انعکاسی از مبارزه‌ی بی‌پایان در دلش می‌ساختند.

 

[FROSTBITE]

کودکی آرام خاموش شد و سنگینیِ سال‌ها جایش را گرفت.
خنده‌ها به جامی از زهرِ تجربه بدل گشتند.
قلبِ ظریف او، زیر کوه حادثه‌ها، سخت و بی‌انعطاف شد.
زمان، همچون باد سرد پاییز، برگ‌های روشن گذشته را از شاخه‌ها ربود.
و آن صبحِ پرنور دیروز، اکنون جز غباری از سایه در آینه نمانده است.

 

[FROSTBITE]

***
هژار، زنی شده بود چون صخره‌ای استوار در طوفان زندگی.
چشمانش دریچه‌ای بود به عبور از شب‌های بی‌رحم.
حرکاتش موجی از قدرت و اعتماد به نفس در فضا پراکنده می‌کرد.
نظم و حساب دیوارهای اطرافش را پر کرده بودند.
و آن نور کودکانه آرام به تدریج در پس سایه‌ها خاموش شده بود.

 

[FROSTBITE]

چشمانش چون زمستانی بی‌انتها، سرد و بی‌رحم بودند.
هیچ خنده‌ای نمی‌توانست گرمایی به یخ نگاهش ببخشد.
سایه‌های گذشته در عمق آن فرو رفته و بی‌صدا لانه کرده بودند.
حرکاتش پرچمی از قدرت و نظم را در فضا می‌لرزاند.
تصویری که روزی پرنور بود، اکنون در سکوت سرد ایستاده است.

 

[FROSTBITE]

خنده‌ها نقابی بودند بر فاصله‌ای سرد از مهربانی.
لطافت روزهای گذشته اکنون در چهره‌اش ناپدید شده است.
هر خنده تکراری و حساب‌شده، موجی مصنوعی در دریای بزرگسالی می‌انداخت.
دست‌هایش نرم‌اند شاید، اما قلبش در جزیره‌ای دور می‌تپد.
سکوت بی‌صدا پرده از حقیقت پشت آن لبخندها برمی‌دارد.