بیوگرافی شاعر | مهستی گنجوی

[BALLERINA]

مَهسِتی گنجوی که به نام مَه سِتی گنجه ای هم شناخته می شود، شاعر فارسی سرای قرن 5 – 6 هجری قمری در زمان حکومت غزنویان و سلجوقیان است که در شهر گنجه آذربایجان متولد شده و در آرامگاهش در همین کشور قرار دارد.

نام مهستی از دو کلمه " مَه " به معنی " ماه " و " سِتی " به معنی " خانم " تشکیل شده است و از نظر لغوی به معنی " ماه بانو " یا " خانم بزرگ " است .

 

[BALLERINA]

مهستی گنجوی در تاریخ و ادبیات آذربایجان به عنوان اولین رباعی نویس مشهور شناخته می شود و نامش را در کنار نظامی و خاقانی می آورند.

اغلب اشعال این بانوی شاعر که همه عمرش را صرف سرودن آن ها نموده است در طول تاریخ از بین رفته اند و از اشعار مهستی حدود 300 رباعی و چند قطع غزل برای ما به جا مانده است.

 

[BALLERINA]

سبک شعر مهستی رباعی است. مهستی بعد از خیام به عنوان برجسته ترین رباعی سرای ایرانی شناخته می شود و او را به عنوان پایه گذار مکتب "شهر آشوب" در قالب رباعی می شناسند.

 

[BALLERINA]

او در سال 1092 میلادی در گنجه به دنیا آمد.

پدرش او را در 4 سالگی به مکتب فرستاد و با استعداد سرشاری که داشت در 10 سالگی مکتب را به پایان رساند.

مهستی در نواختنن چنگ ، عود و تار مهارت داشت.

شهرتش به دلیل رباعیاتی است که سروده است.

 

[BALLERINA]

علاوه بر سرودن شعر ، شطرنج بازی ماهر بود.
او در سروده هایش خودش را زنی زیبا و فتنه گر معرفی کرده که عشاق فراوان داشته است.
درباره زندگی مهستی اطلاعات زیادی در دسترس نیست و صرفا نقل قول هایی از تذکره نویسان مثل دولتشاه سمرقندی ، امین احمد رازی و آذر بیگدلی در مورد مهستی در دسترس است که با افسانه نگاری و داستان پردازی همراه است.
شهرت مهستی از گنجه فراتر رفته و زمانی که به بخ و مرو و شهرهای دیگر مسافرت می کرد مورد استقبال قرار می گرفند چنانچه به عنوان مهمان به دربار سلطان سنجر دعوت شد. این دعوت در کتاب الهب نامه فریدالدین عطار و تذکره الشرای دولتشاه سمرقندی به ثبت رسیده است.
شمس الدین قیس رازی، حمدالله قزوینی و امین احمد رازی ، نوسندگان قرون وسطی بوده اند که از استعداد شعر مهستی تعریف زیادی کرده اند و او را رباعی سرایی توانا لقب داده اند.

 

[BALLERINA]

سبک شعر مهستی

رباعیات مهستی ناشی از قلبی نازک و سرشار از عشق دارد و خوانندگان را به لذت بردن از زندگی و زیبایی های زندگی دعوت میکند و از عشق ، افکار ، آرزوها و اعمال نیک انسان می گوید.
مهستی به دلیل ابتکاری که در انتخاب موضوع اشعارش داشت و وصفی که از صاحبان مشاغل مختلف و سرگرمی های گوناگون مردم زمان خودش انجام دده اشت، صاحب سبکی خاص در شعر شناخته می شد که بعدها در دوران صفوی رواج بیشتری گرفت و به نام سبک " شهر آشوب " شناخته شد.
رباعیات مهستی در بیان عشق و شیدایی و رعنایی ، شوخ طبعی ، زیبایی و صداقت و سرشار از نشاط است و غم و اندوه را از خواننده دور میکند.
مهستی در اشعارش شوق سرشاری استفاده کرده است و صاحبان مشاغل مختلف در عضر خودش را به صورت زیبارویانی دل فریب نمایش می دهد تا آیندگان از پیشه وران دوره او آگاهی داشته باشند.