انشاء شب یلدا

[DEVL]

به‌نام خدا.

نام‌انشاء: شب یلدا

 

[DEVL]

به نام آفریننده یلدا که آنقدر کارهایش بر اساس حساب و کتاب است که وقتی یکی از شب ها یک دقیقه از همه شب ها طولانی تر است تبدیل به یک شب خاص می شود. انشای خود را با یک شعر از سعدی شروع می کنم: همه بر آن همه دردم امید درمان است که آخری بود آخر شبان یلدا را. این شعر خیلی زیبا و پرمفهوم است. همان طور که پایان همه شب ها صبح است حتی طولانی ترین و تاریک ترین شب ها هم صبح می شوند. سعدی در این شعر می خواهد به ما بگوید هیچ وقت از رحمت خدا ناامید نشویم و همیشه و در همه سختی ها تنها از او طلب کمک کنیم.

شب یلدا یم یک شب عادی است و به نظر من فرقی با شب های دیگر ندارد جز اینکه یک دقیقه طولانی تر است . اما بهانه خوبی برای دور هم جمع شدن است. در شب یلدا دور هم جمع می شویم تا دل هایمان به هم نزدیکتر شود و به دل هایی گرمتر به زمستان خوشامد بگوییم.

کلمه یلدا به معنی تولد و زایش است و می گویند به این دلیل که میترا (یکی از مهم‌ترین خدایان اساطیری ایران) در چنین شبی متولد شده است این شب را یلدا نامگذاری کرده اند.

به نظر من حتی اگر به سنت ها هم اعتقادی نداشته باشیم بهتر است این یک شب بهانه ای باشد تا در این روزهای پراسترس که همدیگر را کمتر می بینیم حالی از همدیگر بپرسیم و بیشتر از حال هم باخبر شویم.



شب یلدا یکی از رسوم باارزش در فرهنگ ماست و بهتر است آن را پاس بداریم.

 

[DEVL]

یکی از زیبایی های آفرینش جابجایی شب و روز و تغییر مدت زمان آن ها است. مثلا در بهار و تابستان روزها طولانی و شب ها کوتاهتر است و برعکس در پاییز و زمستان شب ها طولانی و روزها کوتاه هستند. طولانی ترین شب سال یلداست. یعنی بعد از شب یلدا شب های دیگر کم کم کوتاه تر شده و روزها طولانی تر می شوند. شب یلدا آخرین روز از فصل پاییز است. در واقع در شب یلدا با استقبال زمستان می رویم. از زمان های قدیم رسم بوده که ایرانی ها در شب یلدا دور هم جمع می شوند و خوراکی هایی مثل انار، هندوانه، آجیل، شکلات و … می خورند. شب یلدا کمی شبیه عید نوروزاست. همان طور که در لحظه تحویل سال سفره هفت سین پهن می کنیم و هر کدام از سین ها نماد چیزی هستند. در شب یلدا هم هر کدام از خوراکی ها نماد و نشانه خاصی هستند. مثلا هندوانه شب یلدا فلسفه خاص خودش را دارد. قدیمی ها اعتقاد دارند اگر در شب یلدا هندوانه بخوریم تا آخر زمستان از شر سرماخوردگی در امان هستیم. یا مثلا انار به دلیل خون ساز بودن نماد شادی و زایش است.

به عقیده قدیمی ها در شب یلدا فرشته بدی ها (اهریمن) با فرشته خوبی ها (امشاسپندان) با هم می جنگند و پس از یک نبرد طولانی فرشته خوبی ها فرشته بدی ها را شکست می دهد و با پیروزی روشنای بر تاریکی دوباره صبح می شود.

سنت های شب یلدا بسیار قشنگ و بامعنی هستند و هر کدام فلسفه خاص خود را دارند. بهتر است درباره آن ها بیشتر بدانیم و آن ها را به جا بیاوریم تا با گذشت سال ها این آداب و رسوم کمرنگ نشوند.

شب یلدای امسال هم مانند سال های قبل در کنار هم خواهیم بود و به عزیزانمان یادآوری می کنیم که دوستشان داریم حتی اگر در کنار هم نباشیم.

 

[DEVL]

گرچه شب یلدا به دلیل کرونا بیشتر به شکل مجازی برگزار می شود اما امسال با کمتر شدن کرونا می توان با رعایت برخی مسائل بهداشتی دور هم جمع شویم. یلدا فرصتی است که فامیل و اقوام خود را ببینیم و اگر کدورتی بین ما وجود دارد آن را برطرف کنیم. در این سال ها که کرونا باعث شده کمتر یکدیگر را ببینیم باید از فرصت هایی مثل عید و یلدا بیشتر استفاده کنیم و حتی شده به شکل مجازی حالی از یکدیگر بپرسیم.

تنها چند دقیقه ناقابل مى تواند از یک شب عادى، شب یلدا بسازد ولى با هم بودن است که آن را نیک نام کرده و در تاریخ ماندگار شده است وگرنه اگر این دور هم بودن نبود یک دقیقه طولانی تر شدن یلدا چه اهمیتی داشت.

بیاید در شب زیبای یلدا از ته قلب خود دعا کنیم که همیشه دلیلی برای شادی و خنده داشته باشیم و مشکلات زندگی همه برطرف شود. باور به نور و روشنایی است که شام تیره از دل شب یلدا جشن مهر و روشنایی به ما هدیه میدهد.

 

[DEVL]

شب یلدا آخرین شب پاییز است. یلدا می آید و ثانیه ای دیرتر از شب های گذشته به پایان می رسد تا لحظه ای را مشغول خداحافظی با پاییزش شود. مردم شهر هم در این شب به یادماندنی پاییز، در کنار خانواده شان گرم صحبت و میهمانی هایشان می شوند تا همراه یلدا، با آخرین شب پاییز وداع کنند.

پاییز تمام می شود اما دانه های درخشان انار، بوی تازگی می دهند و هندوانه های قاچ خورده ای که میهمان لبخندهای شب نشینی می شوند. شب یلدا اگرچه سرد است، اما چنان دل را به یک دورهمی زیبا، گرم می کند تا آنقدر غرق شادی شویم که به یک باره نظاره گر قدوم سرد زمستان باشیم.


می‌گویید چند دقیقه بیشتر که این حرف‌ها را ندارد و نیاز به اینهمه تشریفات نیست، ولی یلدا یکی از شب‌های مهم سال برای خیلی‌هاست و در شهرهای مختلف تنها به شب نشینی و خوردن میوه و خوراکی‌های مختلف ختم نمی‌شود. در حقیقت شب یلدا بهانه‌ای است برای اینکه یک شب را کنار هم بگذرانیم و خوب هم بخوریم ولی برخی متفاوت برگزارش می‌کنند. رسم و رسومات شب یلدا در شهرهای مختلف متفاوت است و تنها یک شب نشینی ساده و معمولی نیست.

 

[DEVL]

زمان بسیار سریع می گذرد. یلدا هر چقدر هم طولانی باشد بالاخره به پایان خواهد رسید و جایش را به زمستان خواهد داد. ما در شب یلدا در کنار خانواده و دوستانمان گرم گفت و گو و شادمانی هستیم آنقدر بحث هایمان گرم می شوند که حساب زمان از دستمان می رود! چه شب یلدا و چه شب های دیگر، اگر مملو از عشق و محبت باشد شبی به یادماندنی و خاطره انگیز خواهد شد.



کتاب شعر حافظ هم در شب یلدا، زیبایی بخش دورهیمان می شود و شعرهای دلنشین آن، فرح بخش روحمان. خوش تر از تمام اینها، گوش سپردن به سخنان نغز و شیرین بزرگترهایمان است که با خاطرات زیبایشان فضای خانه را دوست داشتنی تر می کنند.



پاییز، فصل برگ ریزان، فصل زیبای خداست و شب آخرش، یلدا، پایان خوش آن است. و دیگر خواب عمیق درختان ادامه خواهد داشت تا آنکه زمستان هم جای خود را به بهار دهد و سرسبزی و نشاط، همه جا را فرا گیرد.



پاییز، با برگ های رقصان زرد و نارنجی اش نشانگر آنست که هر فصلی از فصول خدا رنگ خاص خودش را دارد و زیباست.

 

[DEVL]

شب یلدا (چله) آخرین روز آذر ماه، طولانی‌ترین شب سال، اول زمستان است. شب یلدا که در اصطلاح به آن شب چله هم می گویند، یکی از کهن ترین جشن های ایرانیان است. این شب آداب و رسومی دارد که قرن هاست که در بین ایرانیان رواج داشته است، مردم ایران در شهرها و روستاهای مختلف با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم ویژه‌ی خود شب چله را جشن می‌گیرند. در این شب طولانی همه ی اقوام نزد بزرگ طایفه ی خود می روند و پس صرف شام، تنقلاتی مثل میوه های زمستانی، آجیل میخورند و فال حافظ می گیرند.

شب یلدا فرصتی است برای دیدارهاست. یلدا، بهانه اى است تا پندها و تجربه هاى ارزشمند بزرگان خاندان را که در پس وقت نداشتن ها و بى حوصلگى هاى کوچک ترها مدفون مانده اند، زنده کنیم. یلدا، زمانی براى تکرار هر آنچه روزگارى، سرمشق خوبى هایمان بوده اند و امروز بر روى طاقچه عادت هایمان غبار مى گیرند و فراموش مى شوند.

شب چله مجالى است براى دیدن عزیزانى که تصویر و صدایشان در پس مشغله هاى زندگى رنگ باخته اند. زمانیست براى نشستن لبخند بر لبان کودکان، در آغوش پر مهر بزرگ ترها. یلدا یک روز از سال است که مجالى می دهد براى من و تو، تا همگى، لحظه هاى شیرین با هم بودن را تجربه کنیم.

 

[DEVL]

شب یلدا یا شب چله یکی از روزهای مهم در تقویم ما ایرانیان است این شب طولانی و بلند برای همه ما خاطره انگیز و زیباست و جمع شدن در کنار اقوام و فامیل به بهانه یک دقیقه بلندتر بودن در این شب برای همه ما خاطره انگیز و زیبا است.

واژه «یلدا» به معنای «زایش زادروز» و تولد است. ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‌شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می‌کردند و از این رو به دهمین ماه سال دی ( دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.

ایرانیان باستان بر این اعتقاد هستند که یلدا که یکی از خدا های مرد انان است در فردای این شب به وجود می اید و خون گاو مقدس را می ریزد و در زمانی که خون ان گاو به زمین می رسد ریشه گیاهان در زیر زمین سر سبز می شوند و در فصل بهار به رویت ایرانیان در می ایداو یلدا با شیطان به جنگ می ایستد و از مردم عادی را تحت مراقبت قرار می دهد. یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است.

مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.

آنان ملاحظه می‌کردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می‌شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش‌اند. مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی – هند و اروپایی، دریافتند که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاهتر می‌شوند، از همین رو آنرا شب زایش خورشید نامیده و آنرا آغاز سال قرار دادند.

 

[DEVL]

یلدا و جشن هایی که در این شب برگزار می شود، یک سنت باستانی است. این جشن مراسمی آریایی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می کرده اند. یلدا روز تولد میترا یا مهر است. این جشن به اندازه زمانی که مردم فصول را تعیین کردند کهن است.برای در امان بودن از خطر اهریمن، در این شب همه دور هم جمع می شدند و با برافروختن آتش از خورشید طلب برکت می کردند.

آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پری آن، آینده گویی می کنند.جشن شب یلدا جشنی است که از ۷ هزارسال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می شود. یکی از آیین های شب یلدا در ایران، تفال با دیوان حافظ است. مردم دیوان اشعار لسان الغیب را با نیت بهروزی و شادکامی می گشایند و فال دل خویش را از او طلب می کنند.در برخی دیگر از جاهای ایران نیز شاهنامه خوانی رواج دارد.

 

[DEVL]

یلدا و جشن هایی که در این شب برگزار می شود، یک سنت باستانی است. این جشن مراسمی آریایی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می کرده اند. یلدا روز تولد میترا یا مهر است. این جشن به اندازه زمانی که مردم فصول را تعیین کردند کهن است.

برای در امان بودن از خطر اهریمن، در این شب همه دور هم جمع می شدند و با برافروختن آتش از خورشید طلب برکت می کردند. آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پری آن، آینده گویی می کنند.

جشن شب یلدا جشنی است که از ۷ هزارسال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می شود. ۷ هزار سال پیش نیاکان ما به دانش گاه شماری دست پیدا کردند و دریافتند که نخستین شب زمستان بلندترین شب سال است. یکی دیگر از دلایل برگزاری این جشن، شب زادروز ایزدمهر یا میترا است. مهر به معنای خورشید است و تاریخ پرستش آن در میان ایرانی ها و آریایی ها به پیش از دین زرتشت بازمی گردد که پس از ظهور زرتشت این پیامبر او را اهورامزدا تعریف کرد. یکی از ایزدان اهورایی مهر بود که هم اکنون بخشی از اوستا به نامش نامگذاری شده. در «مهریشت» اوستا آمده است؛ «مهر از آسمان با هزاران چشم بر ایرانی می نگرد تا دروغی نگوید».