مجموعه اشعار شمس مغربی

[MHP]

تو حلوا کرده ای پنهان مگسها جمله سرگردان
اگر جوش مگس خواهی بصحرا آر حلوا را


الا ای ترک یغمایی بیا جان را به یغما بر
نه دل ترک تو خواهد کرد نه تو ترک یغما را


جهان پر شور از آن دارد لب شیرین ترک من
که ترکان دوست میدارند دایم شور و غوغا را


سخن با مرد صحرایی الا ایمغربی کم گوی
که صحرایی نمیداند زبان اهل دریا را​

 

[MHP]

ای بلبل جان چونی اندر قفس تنها
تا چند درین تنها مانی تو تن تنها


ای بلبل خوش الحان زان گلشن و زان بستان
چون بود که افتادی ناگاه بکلنجها


گویی که فراموشت گردیده درین گلخن
آن روضه و آن گلشن و آن سنبل و سوسنها


بشکن قفس تن را پس تنتن تن گویان
از مرتبه گلخن بخرام بگلشن ها


مرغان هم آوازت مجموع ازین گلخن
پرنده به گلشن شد بگرفته نشیمن ها


در پیش دام و دد معوا نتوان کردن
زین جای مخوف ایجان رو جانب مامنها


ای طایر افلاکی در دام تن خاکی
از بهر دوسه دانه وامانده خرمن ها


باری چو نمییاری بیرون شدن از قالب
بر منظره اش بنشین بگشاده روزنها


ای مغربی مسکین اینجا چه شوی ساکن
کانجاست برای تو پرداخته مشکن ها​

 

[MHP]

چون تافت بر دل من پرتو جمال حبیب
بدید دیده جان حسن بر کمال حبیب


چه التفات بلذات کائنات کند
کسی که یافت دمی لذت وصال حبیب


بدام و دانه عالم کجا فرود آید
دلی که گشت گرفتار زلف و خال حبیب


خیال ملک دو عالم نیاورد بخیال
سری که نیست دمی خاای از خیال حبیب


حبیب را نتوان یافت در دو کَون مثال
اگر چه هر دو جهان هست بر مثال حبیب


درون من نه چنان از حبیب مملو شد
که گر حبیب در آید بود مجال حبیب


بدانصفت دل و جان از حبیب پر شده است
که از حبیب ندارم نظر بحال حبیب


چه احتیاج بود دیده را به حسن برون
چو در درون متجلی شود جمال حبیب


ز مشرق دلت چه کرد طلوع
هزار بدر برفت از نظر هلال حبیب​

 

[MHP]

ای کرده متجلی رخت از دیده هر خوب
وی حسن و جمال همه خوبان بتو منسوب


بر صفحه رخساره هر ماه پری روی
حرفی دو سه از دفتر حسنت شده مکتوب


محبوب ز هر روی بجز روی تو نبود
خود نیست بهر وجد بجز روی تو محبوب


بر عکس رخت چشم زلیخا نگران بود
در آینه روی خوش یوسف یعقوب


در شاهد و مشهود توئی ناظر و منظور
در عاشق و معشوق توئی طالب و مطلوب


در میکده ها غیر تو را می نپرستند
انکس که کند سجده بر سنگ و گل و چوب


جاروب غمت کرد مرا جامه دل پاک
وینخانه کنونست بکام دل جاروب


زان زلف پراکنده و زان غمزه فتان
پر گشت جهان سربسر از فتنه و آشوب


محجوب نباشد ز رخت مغربی ایدوست
گر خود به خود است از رخ زیبای تو محجوب​

 

[MHP]

مرا که لعل لبت ساقی است و جام شراب
از آن دو نرگس مسـ*ـت توام مدام خراب


مرا که زمزمه قول دوست در گوش است
چه حاجت است آواز چنگ عود و رباب


فتاده بر رخ دلبر بطالع مسعود
نخست چشم که بگشود چشم بخت از خواب


بدین صفت که منم مسـ*ـت ساقی باقی
عجب که باز شناسم شراب را ز سراب


کسی که بیخبر از ِلذت و الم باشد
نه از نعیم بود آگهیش نه ز عذاب


چو با وجود تو من هیچ نیستم از نیست
بهیچ وجه مگردان رخ ک مشو در تاب


خطاب اگر نکنی با من این عجب نبود
که سایه را نکند هیچ آفتاب خطاب


مجو ز مغربی آفتاب در طریقت عشق
که کسی نجست ز مستان و عاشقان آداب​

 

[MHP]

ای صفات بیکران تو طلسم گنج ذات
گنج ذات تو گشته مخفی ز طلسمات صفات


هست عالم سربسر نقش طلسم گنج تو
از طلسم و نقش هرگز حل نگردو مشکلات


ای صفاتت نقشبند کارگاه هردو کَون
سایه نور صفات توست نقش کاینات


ظل نقش کاینات از نور تو دارد ظهور
زانکه باشد انبساطش بر جمیع ممکنات


پرتو نور است سایه خود ندارد اختیار
زان سبب هرگز نباشد یکزمان او را ثبات


سایه ناچیز گوید هر زمانی نور را
ای بتو ظاهر شده ماهمچو تو ظاهر بذات


سایه هستی مینماید لیکن او را اصل نیست
نیست را از هست اگر بشناختی یابی نجات


کی خورد خضر حیات از آب حیوان شربتی
تا تو ظلمت را تصور کرده آب حیات


ایدل سرگشته حیران بساط مغربی
بیجهت را گر همی جویی گذر کن از جهات

​

 

[MHP]

ای روی تو مهر و کَون ذرات
ذات تو برون ز نفی و اثبات


ذرّات کجا رسند در مهر
ذرات کجا و مهر هیهات


اسماء و صفات کَون هر یک
در ذات تو اند محو لذّات


نی اسم و نه نعت بود آنجا
نه رسم و نه شکل و وضع همتات


چون خاست ظهور از مظاهر
اسما و صفات را کمالات


موجود شدند بهر این کار
ارضین و عناصر و سماوات


مسطور معین و مبین
شد برورق وجود آیات


از روی نگار و از قوابل
دیدیم عیان بی محادات


یک معنی و صد هزار صورت
یک صورت و صد هزار مرآت


مصباح رخ ترا نگارا
کَونین زجاجه است مشکوات


مهر تو بغربی عیان شد
با آنکه عیان از اوست ذرّات​

 

[MHP]

ای صفاتت حجاب چهره ذات
ذات پاکت ظهور بخش صفات


آفتاب رخت چو تابان گشت
منهدم شد ز نور او ظلمات


لب تو بر جهان مرده دمید
نفسی زان بیافت حیات


آنجهان در خروش و جوش آمد
پیش مهر رخ تو چون ذرّات


عالمی را چو نفی بود عدم
لب جانبخش تو نمود اثبات


جنبش از توست جمله عالم را
ورنه دارد عدم سکَون و ثبات


از چه شد عالمِ فقیر غنی
گر نکردی برون ز گنج ذکوات


وانچه او آدمش همی دانند
نسخه عالم است و مظهر ذات


مغربی آنچه عالمش خوانند
عکس رخسار تست در مرآت​

 

[MHP]

ای کائنات ذات ترا مظهر صفات
وی پیش اهل دیده صفات تو به ز ذات


تا روی دلفریب تو آهنگ جلوه کرد
شد جلوه گاه روی تو مجموع کاینات


تا آفتاب حسن و جمالت ظهور کرد
ظاهر شدند جمله ذرات ممکنات


از بس که ابر فیض تو بارید بر عدم
سر بر زد از زمین عدم چشمه حیات


خاک عدم نکرد ز آیات یکنظر
شد مورد تجلی واردات


ز صنام صومنات چو حسن تو جلوه کرد
شد بت پرست عابد اصنام سومنات


لات و منا ت را ز سر شوق سجده کرد
کافر چو دید حسن ترا از منات و لات


ای چرخ را بچرخ آورده عشق تو
از شوق تست جمله افلاک را برات


ایطفل لطف ایزد بیچون که چون توتی
هرگز ندیده دیده ابا و امهات​

 

[MHP]

ای مخزن خزاین وی خازن امین
وی مشکل دو عالم و سر حل مشکلات


ای مرکز و مدار وجود و محیط خود
وی همچو قطب ثابت و چون چرخ بی ثبات


گر سوی تو سلام فرستم تویی سلام
ور بر تو من صلات فرستم تویی صلات


کی چون دهد ترا بتو آخر بگو مرا؟
ای تو ترا مزکی و تو ترا زکات


یا اجمل الجمال و یا املح الملاح
یا لطف اللطایف یا نکته النکات


یا اشمل ابمظاهر یا اکمل الظهور
یا برزخ البرازخ و یا جامع الشتات


هم گنج و هم طلسمی هم جسم و هم روان
هم اسم و هم مسما هم ذات و هم صفات


هم مغربی و هم مشرقی و شرق
هم عرش و فرش و عنصر افلاک و هم جهات​