مجموعه اشعار شهراد میدری

[mobina01]

اشعار شهراد میدری ​

 

[mobina01]

چون گوهرِ خوش نقش ونما زیبایی
چون شاهپریِ قصه ها زیبایی


از پنجره یِ مشرقی ات خیره به صبح
خورشیدی و درقصرِ طلا زیبایی

 

[mobina01]

صبح آمده وطعم "سلام"ت عسلی‌ست
هـر "صبح بخیرِ" نقره‌فامت عسلی‌ست

دیگر چه نیازیست به صبحانه ، گلم ؟!
وقتی لب و چشم و کلامت عسلی‌ست

 

[mobina01]

خورده است سند "صبح" به زیبایی نامت
پروانه به رقص آمده از عطر کلامت

پرورده‌ی خورشید‌ سحرخیزی و با شوق
زیبا شده هر پنجره از باغ سلامت

 

[mobina01]

قالیچه و ایوان قشنگی دارم
موسیقی باران قشنگی دارم

پاییز و هوای خش خش خوشبختی
من با تو چه آبان قشنگی دارم

 

[mobina01]

صبح آمده از دور و سلامش زیباست
لبخند جم از طلوع جامش زیباست


آواز پرنده یا شمیم گل سرخ
آغاز سپیده با کدامش زیباست

 

[mobina01]

.
قایق بفرست و دل به این دل برسان
شبهاے ِ مرا به ماه ِ ڪامل برسان

آغوش ِ تو بندرے ست در آرامش
توفان زده ام مرا به ساحل برسان.

 

[mobina01]

از بویِ گُلاب، شادی انگیزتری
از شُرشُرِ فواره، دل آویزتری


این‌گونه که نغمه خوانِ صبحی بی‌شک
از باغِ اقاقیا سحرخیزتری

 

[mobina01]

.
ماہ بانوے ِ جزیرہ! دلبرے را بیخیال
دامن ِ گلدار ِ رقص ِ بندرے را بیخیال

من حواسم هست تا دیوانه ات باشم مدام
مو پریشان تر نڪن، یادآورے را بیخیال

مے زنم پارو میان ِ موج هاے ِ نیلے ات
ناخدا ! آن بادبان ِ روسرے را بیخیال

چشم الماس ِ زمرد پیڪر ِ یاقوت لب!
نقشہ ے ِ گنجے خودت، نقش ِ پرے را بیخیال

پیش باید رفت در دریاے ِ مواج ِ تنت
نہ! نینداز آن پلاڪ ِ لنگرے را بیخیال

تفرقہ ایجاد خواهد ڪرد آخر این شڪاف
خط ِ بین ِ سینہ هاے ِ مرمرے را بیخیال

دور ِ انگشت ِ تو مے چرخم بہ هر سو خاستے
آن سڪان ِ حلقہ ے ِ انگشترے را بیخیال

دل ببر از من بہ هر اندازہ میخواهے ولی
دزد ِ دریایے ِ من! غارتگرے را بیخیال

با نگاهت تا ابد تنها مرا آتش بزن
آسمان ِ خستہ ے ِ خاڪسترے را بیخیال

چون صدف وا ماندہ آغوشم بہ مروارید ِ تو
مال ِ من شو بعد از این و دیگرے را بیخیال

 

[mobina01]

عطــــر نفس بیـــــد بفرما گل من!
خوشبختے جاویــد بفرما گل من!

یڪسو بزن آن پرده و از پنجره باز
صبحانه ے خورشید بفرما گل من!