مجموعه اشعار شیخ محمود شبستری

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز غمزه می‌دهد هستی به غارت
به بوسه می‌کند بازش عمارت

ز چشمش خون ما در جوش دائم
ز لعلش جان ما مدهوش دائم

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

به غمزه چشم او دل می‌رباید
به عشوه لعل او جان می‌فزاید

چو از چشم و لبش جویی کناری
مر این گوید که نه آن گوید آری

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز غمزه عالمی را کار سازد
به بوسه هر زمان جان می‌نوازد

از او یک غمزه و جان دادن از ما
وز او یک بوسه و استادن از ما

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز «لمح بالبصر» شد حشر عالم
ز نفخ روح پیدا گشت آدم

چو از چشم و لبش اندیشه کردند
جهانی می‌پرستی پیشه کردند

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

نیاید در دو چشمش جمله هستی
در او چون آید آخر خواب و مستی

وجود ما همه مستی است یا خواب
چه نسبت خاک را با رب ارباب

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

خرد دارد از این صد گونه اشگفت
که «ولتصنع علی عینی» چرا گفت

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

حدیث زلف جانان بس دراز است
چه می‌پرسی از او کان جای راز است

مپرس از من حدیث زلف پرچین
مجنبانید زنجیر مجانین

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز قدش راستی گفتم سخن دوش
سر زلفش مرا گفتا فروپوش

کژی بر راستی زو گشت غالب
وز او در پیچش آمد راه طالب

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

همه دلها از او گشته مسلسل
همه جانها از او بوده مقلقل

معلق صد هزاران دل ز هر سو
نشد یک دل برون از حلقهٔ او

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر او زلفین مشکین برفشاند
به عالم در یکی کافر نماند

وگر بگذاردش پیوسته ساکن
نماند در جهان یک نفس مؤمن