آموزشی شیوه ای علمی برای تحلیل نمایشنامه

[-pariya-]

اپیک (فاصله گذاری ، حماسی ) : عدم ارتباط حسی بین مخاطب و اثر و جایگزینی رابطه ی فکری و عقلانی و همچنین روایت داستان به جای وقوع داستان و قطع کردن نمایش در جاهایی که امکان رابطه و پیوند حسی نمایشنامه و مخاطب وجود دارد از مشخصات این ساختمان نمایشی است .

 

[-pariya-]

· مدرن : هر زمان ساختمان متعارف درام نویسی از اساس بر هم ریخته شود شاهد ساختمان جدیدی خواهیم بود که می توان به آن ساختمان مدرن اطلاق کرد . نمونه های بارز آن آثار ابزورد هستند . مانند " در انتظار گودو " اثر ساموئل بکت .

 

[-pariya-]

اثرش می دهد . تعریف روانشناسانه ی آن عبارت است از چیزی که فردی را از فرد دیگر متمایز می کند . اشخاص نمایش به دو گروه کلی "تیپ" و "کاراکتر " دسته بندی می شوند .

· تیپ ( نمونه کلی ) : اشخاصی هستند که ویژگی های کلی یک گروه یا قشر را در خود دارند .

· کاراکتر ( شخصیت ویژه ) : قهرمانی است با ویژگی های خاص خود که فقط بر خودش منطبق است .

ابعاد شخصیت :

· بعد فیزیکی : هر چیزی که در ظاهر از فرد می بینیم و باید توسط نویسنده مشخص شود (چاقی ، لاغری ، نقص فیزیکی و … )

· بعد اجتماعی : عبارت است از رتبه های اجتماعی فرد و شغل و جایگاه او در اجتماع .

 

[-pariya-]

· بعد روانی : این بعد تمام خصایص روانی اعم از ژنتبک و تاثیرات روانی فرد از تعامل با اجتماع را در برمیگیرد و این بعد را یکی از دلایل قوت یا ضعف شخصیت پردازی در هر اثر می توان برشمرد . این بعد تمام فرآیندهایی که ناخودآگاه شخصیت را مورد تاثیر قرار می دهند را دربرمی گیرد .

· بعد اعتقادی : عقاید و جهان بینی و دیدگاه های فرد را شامل می شود .

◙ باید دقت نمود که این چهار بعد بر هم تاثیر و تاثر دارند .

 

[-pariya-]

زبان نمایشی : یعنی واژگانی که نویسنده در ارتباط با قهرمانان خود انتخاب می کند که به چند عامل وابسته است :

· زمان وقوع اثر : زمان نوع بیان و زبان را مشخص می کند .

 

[-pariya-]

· شخصیت های نمایشنامه : هر طبقه و هر گروه اجتماعی از فرهنگ واژگان و ادبیات خاص خود برخوردارند و زبان خاص خود را می آفرینند .

· ژانر و مکتب نمایشنامه : زبان در آثار کلاسیک فخیم است ولی در آثاری مانند ابزورد کاملا" بازی می کند .

 

[-pariya-]

· توجه به فنوتیک و آوا ( گویش ) : نویسنده در عین اینکه دیالوگی را برای پرسوناژها مینویسد که با آنان همراه است از یک هندسه ی کلامی زیبا نیز استفاده می کند . چرا که دیالوگ نمایشی کلامی است گزیده شده ولی الزامی نیست که تمام دیالوگ ها شاعرانه یا فیلسوفانه باشد . به عبارت دیگر کلام در عین اینکه باید با پرسوناژها همسان باشد باید از پرداخت و پالایشی هنری نیز برخوردار باشد

.