آموزشی شیوه های آموزش نمایشنامه نویسی

[-pariya-]

همان طور که ملاحظه می کنید، برای داشتن یک تئاتر موفق باید متنی صحیح و با اسلوب در اختیار داشته باشیم. موفقیت در امر نمایشنامه نویسی مستلزم این است که ابتدا اصول و فنون این هنر را بشناسید.

برای گرفتن ایده، باید به اطراف زندگی خود دقیق تر شویم و درباره ی آنها بیندیشیم. ممکن است حادثه ای را ببینیم و یا درباره ی آن مطلبی بشنویم.

 

[-pariya-]

برای پیدا کردن یک ایده خوب و مناسب، به شش طریق می توان عمل کرد:

1 – می توانید از زندگی خودتان ایده بگیرید

به طور حتم هر کدام از شما در زندگی با مسائلی روبه رو شده اید. این مسائل ممکن است در ظاهر یک اتفاق ساده به نظر آید، ولی اگر به عقب برگردید و آن حوادث یا مشکلات را بررسی کنید، متوجه می شوید که می توان از میان آن ها یک متن نمایشی خوب تهیه کرد. تجربیات شما در زندگی می تواند الگوی خوبی برای نوشتن نمایشنامه باشد.

 

[-pariya-]

ضمن آنکه به نمایش در آمدن آنها، ممکن است راهگشای دیگران نیز باشد. می توانیم بگوییم که تئاتر صحنه ی نشان دادن آزمایش انسانها در شرایط سخت و استثنایی است. نحوه ی تصمیم گیری در این شرایط، مشخص کننده شخصیت هر فرد است.

 

[-pariya-]

برای مثال فرض کنید در مدرسه یا شخصی همکلاسی هستید که مشکل مالی دارد. او آدم مغروری است و نمی خواد کسی متوجه این مشکل بشود عده ای از دوستان او، این مطلب را می دانند و می خواهند کمکش کنند.

 

[-pariya-]

مطمئنا هر کدام به نحوی متفاوت عمل خواهند کرد. شاید یکی مخفیانه مبلغ مورد احتیاج را در کیفش بگذارد. یکی ممکن است حتی به او انتقاد کند که چرا مشکل خود را با دوستان خویش در میان نمی گذارد.امکان دارد دیگری از این نیاز وی، به نفع خویش بهره گیری کند و یا…

 

[-pariya-]

اگر قبلا چنین واقعه ای برای شما پیش آمده است، به خاطر بیاورید که با آن چگونه بر خورد کرده اید؟ از این تجربه گذشته خود، ایده بگیرید. یک مثال دیگر می زنیم: فرض کنید در راه مدرسه به خانه، یک نفر را می بینید که با وحشت در حال فرار است و چند نفر با داد و فریاد دنبال او می دوند. شما لحظه ای می ایستید و به این واقعه نگاه می کنید. سپس به راه خود ادامه می دهید.

 

[-pariya-]

در ظاهر این یک حادثه بسیار ساده است. اما همین حادثه می تواند ایده ی خوبی برای نوشتن نمایشنامه ی شما باشد. به شرطی که بعد از دیدن واقعه بی تفاوت از کنار آن نگذرید. از کجا معلوم که پشت این هیاهوی چند لحظه ی پیش فاجعه ای بزرگ نباشد. نقش شما به عنوان یک بیننده جستجوگر در این ماجرا چیست؟

 

[-pariya-]

آیا بهتر نیست از کسانی که در آن حوالی هستند، علت این همهمه را بپرسید؟ آیا آن مردی را که در حال فرار دیدید، گناهی مرتکب شده بود؟ کسانی که به دنبالش می دویدند با آن شخص چه رابطه ای داشتند؟

 

[-pariya-]

ممکن است به شما بگویند که آن مرد فراری دسترنج یک ماه کار کارمند یا کارگری را ربوده است. فکر شما بی اختیار متوجه آن شخص که حاصل یک ماه زحمت خود را از دست داده است، می شود می پرسید: آن شخص کیست؟

 

[-pariya-]

یکی از میان جمعیت با افسوس می گوید: او اکبر آقاست. یکی از اهالی محل

اگر اکبر آقا را نشناسید، سوال می کنید: اکبر آقا کیست؟

همان اکبر آقای خودمان، پستچی محل، چه طور او را نمیشناسی؟ در این لحظه شما اکبر آقای پستچی را با قامتی لاغر و چهره ای مهربان که همیشه لبخند صمیمانه ای بر لب داشت، به یاد می آورید. و آن موتور کهنه که وقتی وارد کوچه می شد، سر و صدایش فضا را پر می کرد . با تاسف در حالی که نمی خواهید باور کنید، می پرسید؟

همان اکبر آقا…..

بله……..