ادبیات کهن صائب تبریزی

[یآقوت؛]

به گفته‌ی برخی، صائب به شاعران قبل از خودش توجه داشته و دنباله روی سبک شعر‌های آن‌ها بوده، و اسامی تعدادی از آن‌ها را در دیوانش آورده است. مثل؛ حافظ‌ شیرازی (۷۹۲ق)، مولوی (۶۷۲ق)، سعدی (۶۹۰ق)، سنایی (۵۴۵ق)، خاقانی (۵۹۵ق)، عطار‌ نیشابوری (۶۱۸ق)، مختاری، جامی (۸۹۸ق)، خواجوی کرمانی (۷۵۰ق) و مغربی (۸۵۹ق) و دیگر شاعران.

 

[یآقوت؛]

به گفته محمدحسین صفا‌خواه، برخی همچون، آذر بیگدلی، علامه محمد قزوینی، ملک الشُّعرای بهار و إدوارد ‌‌براون، به مخالفت و انتقاد از صائب تبریزی پرداخته و سخنان و سبک شعرهایش را مورد انتقاد قرار داده‌‌اند. و آذر‌بیگدلی، مؤلف تذکره آتشکده را از نخستین کسانی می داند که از سبک صائب تبریزی انتقاد کرده و آن را نپسندیده است.

 

[یآقوت؛]

صائب تبریزی از اساتیدی مانند حکیم رکن‌الدین مسعود کاشانی
و حکیم شرف الدین حسن شفایی‌ اصفهانی که هردو از حکما،
اطبّا و شعرای عصر خود بوده‌اند، استفاده کرده است.

 

[یآقوت؛]

ملا محمدسعید اشرف اصفهانی،
داراب بیگ جویای‌تبریری، میرزا محسن‌ تأثیر، میرزا خاضع، فترت، نورس، سعد‌الدین محمد راقم‌مشهدی، محمد قاسم دیوانه‌مشهدی و میر عبدالعلی ‌اصفهانی، صامت صفاهانی، فایض ملا محمد‌ نصیر و امتیاز خان خالص‌مشهدی نیز از جمله شاگردان او بوده‌اند.