معرفی کتاب صحنه‌پردازی در رمان

[Atiye♡]

معرفی کتاب صحنه پردازی در رمان اثر ریموند آبستفلد​

نوشتن داستان جذاب به توانایی شما در ایجاد صحنه های استوار و باورکردنی بستگی دارد. صحنه ها به عنوان ساختارهایی پویا عمل می کنند که شخصیت ها و خوانندگان شما را از طریق درگیری به جلو سوق می دهند و آنها را با وعده ی اهدافی که ممکن است حاصل شود یا نشود ، فریب می دهد . نوشتن صحنه های خوب باعث می شود تفاوت بین داستانی که با انرژی و رو به جلو حرکت می کند با داستانی که مسطح و تخت است ، آشکار شود.

در کتاب صحنه پردازی در رمان، ریموند آبستفلد شما را از طریق فرآیند خلق کردن راهنمایی می کند ، و تمام عناصری را که برای ساختن صحنه های موفق ، منسجم و قانع کننده لازم است، بررسی می کند. آبستفلد با پرداختن به مباحثی از قبیل یافتن "نقطه داغ" یک صحنه ، شناسایی هدف مسلط آن و جلوگیری از یک پایان کلیشه ای، کتابی ضروری را برای افراد تازه کار و رمان نویس فراهم می کند. او با استفاده از نمونه هایی از فیلم ، داستان های کوتاه و داستان های پرفروش ، دلیل و چگونگی عملکرد صحنه ها را مستند می کند. در کتاب صحنه پردازی در رمان یاد خواهید گرفت:

صحنه چیست (و چه نیست)
چگونه صحنه ها را به یاد ماندنی کنیم
نحوه استفاده از زاویه دید
نحوه تمرکز روی شخصیت ، طرح و موضوع
چگونه می توان صحنه را پرداخت کرد
نحوه ساختن صحنه
نحوه استفاده از مکان
چگونگی تجدید نظر در صحنه
اهمیت تاثیرگذاری اول

 

[Atiye♡]

قسمت هایی از کتاب صحنه پردازی در رمان (لذت متن)
واژۀ «صحنه» از تئاتر آمده است و حادثه ای را می رساند که در یک مکان و زمان خاص اتفاق می افتد. این اصل در ادبیات داستانی هم مصداق دارد: صحنه زمانی شروع می شود که شخصیت ها وارد جایی شوند یا جایی را ترک کنند. یا حادثه ممکن است در یک جای واحد رخ دهد و مهم هم نیست که چه تعداد شخصیت در حال رفت و آمد به آن مکان باشند. قدرت عاطفی یک صحنه به میزان توجه خواننده به اتفاق صحنه بستگی دارد. حرکت بیش از حد بین مکان های مختلف موجب حواس پرتی خواننده می شود. در واقع، بخشی از قدرت صحنه ناشی از احساس وحشت از محیط بسته ای است که شخصیت در آن گرفتار شده است و باید با آن و هر قضیه ای که در آن است مواجه شود. زمان و مکان یک صحنه شبیه قاب نقاشی است: هدف آن تقویت اثر هنری است، نه منحرف کردن توجه خواننده.
وقتی صحنه ای را خواندید، از خود بپرسید: خوب، که چه؟ آیا این صحنه لازم است؟ بعد صحنه های قبل و بعد از آن را بخوانید و دوباره از خود بپرسید واقعا این صحنه اهمیتی دارد؟ آیا برای اتفاقاتی که در اینجا رخ داده به صحنه ای مستقل احتیاج است؟ و آیا اطلاعات این صحنه را نمی شود در یکی از صحنه های قبل و بعد از آن آورد؟
گرچه یک صحنه کامل باید یکی از موارد ذکر شده در بالا را در بر بگیرد، ضرورتی ندارد که شما در شروع نوشتن صحنه مواردی را که در صحنه می خواهید به آن بپردازید بدانید. گاهی اوقات وقتی فکر نوشتن یک صحنه به صورت ناگهانی در یک مکان غیرعادی به ذهنتان خطور می کند، بهتر است بیدرنگ شروع کنید به نوشتن. بیش از حد روی آن فکر نکنید یا بیش از حد برایش نقشه نریزید.