آموزشی صحنه و صحنه پردازی | انجمن رمان بوک

[DELVIN]

صحنه و صحنه پردازی:

 

[DELVIN]

صحنه و صحنه پردازی در داستان بیانگر مکان و زمان و محیطی است که « عمل داستانی» در آن به وقوع می‌پیوندد. ( میرصادقی،جمال،577: 1394)
صحنه و صحنه پردازی یکی از عناصر مهم در داستان نویسی است. این موضوع آن قدر مهم است که صحنه‌ها نقش به سزایی در تعیین حد و حدود هر ژانر را به عهده می‌گیرند. یعنی از روی صحنه هر داستان و بستر وقوع اتفاقات می‌توان ژانر آن داستان را از سایر ژانرها منفک کرد. به عنوان نمونه داستان‌های ترسناک توصیف صحنه، زمان و مکان وقوع خاص خود را می‌طلبد که با ژانر طنز و سایر ژانرها متفاوت است. به همین دلیل در هنگام نگارش این نوع ژانر باید صحنه‌های خاص آن را خلق کرد که در راستای ترسناک‌تر و آفرینش وحشت بیشتری بیافریند.

 

[DELVIN]

صحنه‌پردازی و محلی که داستان در آن مکان اتفاق می‌افتد یکی از وظایف مهم نویسنده است. شاید در نگاه اول به نظر این امر ساده به نظر برسد؛ اما ساختن مکان، زمان مناسب برای وقوع اتفاقات داستان امری مهم است و اهمیت زیادی در پیشبرد ساختار داستان دارد. هر چه شما به عنوان نویسنده در صحنه‌پردازی وسواس بیشتری به خرج بدهید داستان بهتری از کار در می‌آید. این امر بر حضور فیزیکی و دادن شخصیت به مکان کمک می‌کند.

 

[DELVIN]

یافتن ایده، شخصیت‌پردازی و پیرنگ را اگر در یک کفه ترازو قرار بدهیم؛ کفه دیگر را با بیان جزییات و توصیف صحنه‌هایی است که در آن داستان اتفاق می‌افتد، پر می‌کند.
یکی از مهمترین سوالات در شروع نگارش داستان این است که:
از کجا شروع کنیم؟

 

[DELVIN]

بهترین کار این است که از توصیف صحنه شروع به نوشتن کنید. این کار در همه زمینه‌های نوشتاری مانند نمایشنامه نویسی و فیلمنامه نویسی شایع است و اگر آثار ادبی نویسندگان بزرگ را نیز مطالعه کنید متوجه می‌شوید که آنها نیز از توصیف صحنه داستان را شروع و به پایان رسانده‌اند.
پس برای نوشتن تنها لازم است که مکان داستانی را توصیف کنید. خواننده باید بداند که داستان در چه مکانی اتفاق می‌افتد.

 

[DELVIN]

پس برای نوشتن تنها لازم است که مکان داستانی را توصیف کنید. خواننده باید بداند که داستان در چه مکانی اتفاق می‌افتد.
سعی کنید توصیف صحنه و مکان داستانی را به سمت و سویی ببرید که به مکان شخصیت ببخشید. نه زیاد طولانی که خواننده خسته شود ( مانند توصیف‌های طولانی نویسندگانی مانند بالزاک و ...) و نه بیش از حد کوتاه که خواننده فرصت درک مکان و زمان را از دست بدهد.

 

[DELVIN]

شخصیت‌های شما که با آن خون و دل خوردن، ساخته و پرداخته اید، پیرنگ و همه عناصری که تا کنون از آنها اسم برده و یا توضیح داده شد باید در یک ظرف مکانی و زمانی قرار بگیرند. استفاده درست و کاربرد درست صحنه بر حقیقی بودن داستان می‌افزاید و این انتخاب درست مکانِ وقوع داستان، به قابل قبول بودن حوادث و اتفاقات کمک می‌کند. این داستان‌ها می‌تواند تخیلی، فانتزی و یا واقعی باشند اما هر چه که باشد نیاز به بسترسازی مناسب دارند.
یادتان باشد این موضوع مهم است چرا که شخصیت اصلی و یا شخصیت‌های مهم شما بیشتر وقتشان را در آن سپری می‌کنند پس باید درست طرح‌ریزی شود.

 

[DELVIN]

شما می‌توانید برای شخصیت‌های خود صحنه‌ای خلق کنید که واقعی نیست و زاییده ذهن خلاق شما است؛ اما باید به نحوی آن را توصیف و شرح دهید که در ابتدا خود شما و بعد از آن خوانندگان‌تان آن را باور کنند.
این کار به این دلیل صورت می‌گیرد تا خواننده بتواند تصویری از مکان‌هایی که تمام داستان در آنها به وقوع می‌پیوندد را در ذهن خود تداعی و آن را در ذهن خود بازسازی کند.

 

[DELVIN]

شاید ماجراهای شما در یک شهر اتفاق می‌افتد شهری که وجود دارد، فرق نمی‌کند می‌تواند تهران باشد، یا شهری از جنوب مثل بندرعباس و...اما هر چه که هست شما باید به آن شهر شخصیت بدهید و کاری کنید که روح منحصر به فرد بودن آن شهر توسط شما به آن دمیده شود.
شخصیت‌ها و اتفاقات نیاز به بستری دارند که در آن به کارهایشان بپردازند. شخصیت در یک مکان و یا یک شهر زندگی می‌کند. وظیفه شما به عنوان نویسنده این است که شما به این شهر و یا مکانی که شخصیت در آن زندگی می‌کند شخصیت بدهید.

 

[DELVIN]

مهمترین وظیفه صحنه، آفریدن محیطی است که اگر موجب رخداد وقایع نشود، دست کم در نتیجه‌ای که آنها به بار می‌آورند، دخیل باشد.
برای این کار نیز شما مانند خلق شخصیت نیاز به پرونده‌سازی دارید و از این لحاظ ساخت پرونده صحنه و شخصیت مانند هم هستند و باید دقت لازم و کافی را به کار ببرید.
هدف از پرونده سازی صحنه این است که محیطی که می‌خواهید شخصیت و یا فضای داستان در آن قرار بگیرد به آن مکان جان ببخشید. باید این بستر به نحوی طراحی شده باشد که شخصیت داستان بتواند در آن رشد کند و از سوی دیگر خواننده نیز به راحتی آن را تصور کند.