صمیمیت و روان نویسی
همانطور که میدانید نوشتار آداب و اصولی دارد، اما خاطره نویسی ساختاری متفاوت دارد چراکه باید در آن حس واقعی بودن به شنونده یا خواننده انتقال یابد.
بدون خلاصه یا اضافه نویس باید بیان کنید که واقعه چطور رخ داده است این اتفاق باعث میشود تا میان خاطره و داستان تخیلی تفاوتی عظیم ایحاد شود. به زبان ساده تر تخیلات را در خاطره نویسی به کار نبریم چراکه این کار باعث میشود که خواننده احساس کند در داستان واقعی شما اغراق شده است.
شما برای اینکه بتوانید حس و حال خاطره را به مخاطب بهتر بفهمانید بهتر است به صورتی خاطره را بنویسید که مخاطب بتواند به راحتی با خاطره شما، ارتباط برقرار کند و خود را جای شما قرار دهد.
نباید به گونه ای خاطرات خود را بنویسید که خواننده گیج شود یا احساس مبهم بودن به او دست بدهد، اینگونه خاطره را بهتر درک کرده و برایش قابل فهم تر خواهد بود.
شما میتوانید با استفاده از کلمات حقیقی ای که از احساس می آید، پیامی که حاوی حال شما خواهد بود را به کاغذ بیاورید مانند ناله از درد، جیغ از ترس و…
علاوه بر این شما میتوانید بجای استفاده از کلمات کتابی به نوشتار کلمات عامیانه یا گفتاری حس بهتری را به خواننده القا کنید. به طور مثال بجای استفاده از “آنجا” بنویسیم “اونجا” و یا حتی بجای “کارخانه” بنویسیم “کارخونه”.