دلنوشته {ضریر} اثر •baran.kh کاربر رمان بوک•

[BARAN_KH_Z]

من، در میان آن همه شکوفایی، فهمیدم که پایان شب، نه مرگ رویا، که تولد دوباره‌ی امید است.
و در دل روشنایی تازه، سرانجام دانستم: تقدیر، همان دستی‌ست که در اوج تاریکی، چراغ صبح را می‌افروزد.
همه‌چیز تمام شد، اما من…
من در روشنایی آن صبح، از نو آغاز شدم.