مجموعه اشعار عارف قزوینیـ

[DELARAM]

خون دل بریخت از دو چشم و من

خوشدلک از این انتحار دل

افتخار مرد در درستی است

وز شکستگی است اعتبار دل

 

[DELARAM]

عارف اینقدر لاف تا بکی

شیر عاجز است از شکار دل

مقتدرترین خسروان شدند

محو در کف اقتدار دل

 

[DELARAM]

هنگام می و فصل گل و گشت و چمن شد
در بار بهاری تهی از زاغ و زغن شد
از ابر کرم خطهٔ ری رشک ختن شد
دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد

 

[DELARAM]

چه کج‌رفتاری ای چرخ
چه بدکرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ
نه دین داری، نه آیین داری ای چرخ

 

[DELARAM]

از خون جوانان وطن لاله دمیده
از ماتم سرو قدشان سرو خمیده
در سایه گل بلبل از این غصه خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده

 

[DELARAM]

خوابند وکیلان و خرابند وزیران
بردند به سرقت همه سیم و زر ایران
ما را نگذارند به یک خانه ی ویران
یارب بستان داد فقیران ز امیران

 

[DELARAM]

از اشک همه روی زمین زیر و زبر کن
مشتی گرت از خاک وطن هست به سر کن
غیرت کن و اندیشه ایام بتر کن
اندر جلو تیر عدو، سی*ن*ه سپر کن

 

[DELARAM]

از دست عدو نالهٔ من از سر درد است
اندیشه هر آن‌ک.س کند از مرگ، نه مرد است
جان بازی عشاق، نه چون بازی نرد است
مردی اگرت هست، کنون وقت نبرد است

 

[DELARAM]

عارف ز ازل تکیه بر ایام نداده است
جز جام، به ک.س‌دست، چو خیام نداده است
دل جز به سر زلف دلارام نداده است
صد زندگی ننگ به یک نام نداده است

 

[DELARAM]

بمردم این همه بیداد شد زمرکز داد

زدیم تیشه بریشه هر آنچه بادا باد

از ین اساس غلط این بنای پایه بر آب

نتیجه نیست به تعمیر این خراب آباد