مجموعه اشعار عباس معروفی

[mobina01]

من فکر می‌کنم
جاذبه‌ی تو از خاک نبوده
از آسمان بوده
از سیب نبوده
از دست‌‌هات بوده
از خنده‌هات
موهات
و نگاه برهنه‌ات
که بر تنم می‌ریخت

 

[mobina01]

نوازش تنت با من!
همه جا را شیار می‌کنم
با سرانگشت
خسته و امیدوار
می‌نشینم بر سنگی که منم
دستی برای پرندگان تکان می‌دهم
و به احترام تو
کلاه از سر برمی‌دارم.
چقدر تنهایی کنار زمین
یاد تو می‌افتم
عشق من!

 

[mobina01]

من اما
مجنون حرف‌هات می‌شوم
دیوانه دست‌هات
مبهوت خنده‌هات
گل قشنگم
شیرین نیستی
ولی من
صخره‌های شب را
آنقدر می‌تراشم
تا خورشیدم طلوع کند
و تو
در آغوشم بخندی.

 

[mobina01]

می‌خواهم بدانم چی پوشیده‌ای
مرا با این بالش و این دو تا ملافه و این سه تا شکلات
روی میزت راه می‌د‌هی؟
می‌شود وقتی می‌نویسی
دست چپت توی دست من باشد؟
اگر خوابم برد
موقع رفتن
جا نگذاری مرا روی میز!
از دلتنگیت می‌میرم.
وقتی نیستی
می‌خواهم بدانم چی پوشیده‌ای
و هزار چیز دیگر

 

[mobina01]

قشنگی زندگی
یکیش موهای توست
گل من!
نه این که راه بروی
باد را پریشان کنی
نه!
در آغوشم بخوابی
که موهات را نفس بکشم
آرام
در باغ روحت بچرخم
در بهشت پرتقال و نارنج
و قشنگی بودنت را
به تنت بگویم

 

[mobina01]

گل قشنگم !
اگر کنارت نباشم
بوی گل و طعم بوسه‌هات
یادم می‌رود

 

[mobina01]

قلمرو موسیقی
قلب است
جایی که تو راه می‌روی
همه آهنگ‌ها
از موهای تو
به آسمان می‌رسد،
بخند.

 

[mobina01]

بیاویزمت به آینه ماشینم؟
که تابخوران در خیالم
بچرخی
مردم خیال کنند دیوانه‌ام
یا دارم به دیدار تو می‌آیم؟
بگذارمت توی جیبم؟
که جای امن باشی
از سرما بلرزم
دنبالت بگردم
دست‌هام را بکنم توی جیبم؟

 

[mobina01]

حتی یک نفر در این دنیا
شبیه تو نیست
نه در نفس کشیدن،
نه در نفس نفس نفس زدن،
و نه از قشنگی
نفس مرا بند آوردن!

 

[mobina01]

مگر نمی‌گویند که هر آدمی
یک بار عاشق می‌شود؟
پس چرا هر صبح که چشم‌هات را باز می‌کنی
دل می‌بازم باز؟
چرا هر بار که از کنارم می‌گذری
نفست می‌کشم باز؟
چرا هر بار که می‌خندی
در آغوشت در به در می‌شوم باز؟
چرا هر بار که تنت را کشف می‌کنم
تکه‌های لباسم بال درمی‌آورند باز؟
گل قشنگم!
برای ستایش تو
بهشت جای حقیری‌ست
با همین دست‌های بی‌قرار
به خدا می‌رسانمت